Ενδελεχεια - Να ρθώ κι απόψε

Να σέρνομαι σε πέλαγα αρμυρά
παρά της νοσταλγίας υπηρέτης.
Να πέφτω στα κερένια μου φτερά,
του άπιαστου αφέντης και επαίτης.
Να χάνομαι σαν έρχεται το φως,
να σβήνω πριν γυρίσει το φεγγάρι,
να γίνομαι του λάθους αδερφός,
ο φόβος να φοβάται να με πάρει.

Να ρθώ κι απόψε, ζωή μου κόψε,
ζωή μου κόψε τη μέρα μου στα δυο.
Ζωή μου κόψε, να ρθώ κι απόψε
σα ναυαγός στον κοραλλένιο σου βυθό.

Να έχω μια κατάρα για ευχή,
να χάσω το κλειδί του παραδείσου,
να ρέω σαν ποτάμι στη βροχή,
σα βότσαλο να λιώνω στην ακτή σου.

Να ρθώ κι απόψε, ζωή μου κόψε,
ζωή μου κόψε τη μέρα μου στα δυο.
Ζωή μου κόψε, να ρθώ κι απόψε
σα ναυαγός στον κοραλλένιο σου βυθό.

Ευχες και καταρες ...σωστα και λαθη...ενα κουβαρι ολα......ΝΑ ΡΘΩ Κ ΑΠΟΨΕ.........μια στιγμη τοση δα να γινεται κλειδι για τον παραδεισο .....ΝΑ ΡΘΩ Κ ΑΠΟΨΕ...μια στιγμη που ειναι αρκετη να κοψει στη μεση χαρες και λυπες.....να κοψει τη μερα..............να γινει ονειρο ο εφιαλτης κ καθε φοβος να φυγει ντροπιασμενος μακρυα...........ΝΑ ΡΘΩ Κ ΑΠΟΨΕ....Να μ αγκαλιαζει το σκοταδι κ εκει να ζω.ετσι απλα χωρις ΜΕΤΑ...χωρις ΑΥΡΙΟ..........Να ζω κ ας ξερω πως θα χαθω .........................φτανει να ζω αυτη τη μικρη μα κ τοσο μεγαλη μαγικη στιγμη............................