Πάρε με - Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Σαν δυο φωτάκια βραδινού αεροπλάνου
τα δυο σου μάτια και χαράζουν τον αέρα
η αγκαλιά σου είναι η σκάλα του Μιλάνου
κι εγώ απόψε έχω επίσημη πρεμιέρα

Πάρε με πάρε με
μέσα σου να κρυφτώ
σαν να μην έζησα
πριν απ' το βράδυ αυτό

Θέλω να δω το πρόσωπο σου ανθισμένο
να με φιλάς όλη τη νύχτα όσο αντέξεις
σαν φλιπεράκι γελαστό ξετρελαμένο
σου δίνω ακόμα μία μπίλια για να παίξεις

Πάρε με πάρε με
μέσα σου να κρυφτώ
σαν να μην έζησα
πριν απ' το βράδυ αυτό

Κι ύστερα ξάπλωσε κοντά μου και κοιμήσου
εγώ θα πιάσω μια γωνίτσα στο κρεβάτι
όχι πως έχω το κλειδί του παραδείσου
μα σ' αγαπώ κι αυτό νομίζω είναι κάτι ...........

Πως γινεται κ ολα γινονται τοσο μικρα κ να που χωρανε σε δυο λεξεις ....Κ ολα τοσο απλα κλεινουν σαν πεταλα ενος λουλουδιου που κλεινει τα πεταλα του τις νυχτες κ κοιμαται για ν ανοιξει παλι το επομενο χαραμα κ να σκορπισει την ομορφια του για αλλη μια μερα....

Μαγικο συναισθημα που ζητα τα απλα να γινουν αληθινα για να συνεχισει να υπαρχει ..Ολα αρχιζουν κ τελειωνουν στο ιδιο σημειο .....εκει που γεννιουνται εκει ακριβως ειναι το σημειο που ουτε ο θανατος δεν τα τρομαζει...

Κορυφαια αντιληψη του παραδεισου ....κλεισμενου σε δυο ματια...σε δυο χερια...εκμηδενιση κ ανυπαρξια καθε ιχνους εγωισμου κ υστεροβουλιας....

Χρειαζεται ψυχη κ δυναμη για να το νοιωσεις ....Χρειαζεται ψυχη κ δυναμη για να φανεις ανταξιος του δωρου της αγαπης........της απολυτης αγαπης που δεν εχει συνορα κ δεν αντεχει ημιμετρα...........Τρυφερη οσο κ αλυγιστη.....Γλυκεια οσο κ καταλυτικη ......................

..............................Κ ομως ειναι το "ΚΛΕΙΔΙ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ.............." .....αρκει ν αντεχεις την υπερτατη ομορφια του ...αρκει ν εχεις την σοφια να μην λερωσεις τα μονοπατια του ....................