πες μου τι θα 'μαι αλήθεια εγώ χωρίς εσένα και σε ποιά κόλαση θα ξοδευτώ ξανά.............

Διαφανα κρινα - Απο το απειρο σε σενα



Μέσα από τόσα τραύματα υπάρχω
σαν πέτρα σκοτεινή μες στο νερό
στους δρόμους που περπάτησες θε' να 'ρθω
το δροσερό χαλάζι των ματιών σου για να πιω

Με ένα ζευγάρι μάτια φοβισμένα
και με μια αστροφώτιστη αγκαλιά
πες μου τι θα 'μαι αλήθεια εγώ χωρίς εσένα
και σε ποιά κόλαση θα ξοδευτώ ξανά

Μικρό κορίτσι με τα βήματα χαμένα
τυχαία γόνατα ξεκούρασαν τα οστά μου
μα πάντα θα 'ρχομαι απ' τ' άπειρο σε σένα
με το χαμόγελό σου στη ματιά μου.







Εδω λοιπον στο σημειο που καταμετραω τα τραυματα μου ...τις πληγες...τα σημαδια...
Εδω που κοιταζω καταματα πρωτη εγω τις αληθειες μου κ μετα δεν φοβαμαι πια να τις εκθεσω στα ματια σας
Ειναι το σημειο που τα αποδεχομαι ολα..τους φοβους μου ..τους εφιαλτες μου ...
Οσα εκρυβα καλα απο παιδι ..κ οσα νομιζατε πως δεν καταλαβαινα...
Ερχομαι αντιμετωπη πλεον ξεκαθαρα με οτι νομιζατε πως δεν εβλεπα καν ....Πατωντας στα σβησμενα χναρια μου ..ξανακανω για ακομα μια φορα τα βηματα της δικιας μου ζωης ενα ενα...παιρνοντας παντα τα ιδια μονοπατια...Δεν αλλαζω πορειες.....Ξερω τους προορισμους αλλα πεισματικα δεν αλλαζω πορειες....................Προσεχω ακομα κ τ αγκαθια να με τρυπησουν παλι στα ιδια σημαδια που αφησαν οι προηγουμενες διαδρομες μου .....................
Βουλιαζω στην κολαση που μ εριξαν τα φευγια που αντιμετωπισα.................που ποτε δεν αποδεχτηκα..που μου ακυρωσαν πολλα κ μου επιβεβαιωσαν αλλα τοσα.....Ξερω τι λειπει απ το παζλ ....Ξερω πως εχει χαθει για παντα κ ομως.................................................συνεχιζω