κάθε νύχτα συναντώ μες στο κορμί μου, έναν κατάδικο στη θέση της καρδιάς.

Αγγίζω πρόσωπα που χάνονται τη νύχτα,
μιλώ σε σώματα που σβήνουν την αυγή
κι ενώ δεν νιώθω ούτε χαρά ούτε και πίκρα,
ζητώ και παίρνω μιαν ανάσα σαν κραυγή.

Κι είναι μετά που παίρνει ο άνεμος φωτιά
κι είναι μετά που παίρνει ο άνεμος φωτιά
και σαν ομίχλη αγκαλιάζει το φεγγάρι.

Κρατώ τα σχήματα και χάνω την ουσία,
μοιάζω με πλαστικό τοπίο -τι να πω.
Κάποτε γίνομαι Θεός, πότε θυσία
κι όμως δεν έμαθα ακόμα ν' αγαπώ.

Κι είναι μετά που παίρνει ο άνεμος φωτιά
κι είναι μετά που παίρνει ο άνεμος φωτιά
και σαν ομίχλη αγκαλιάζει το φεγγάρι.

Χωρίζω έτσι τη ζωή απ' τη ζωή μου
κι έχω γι' αντάλλαγμα μια όψη σιγουριάς,
μα κάθε νύχτα συναντώ μες στο κορμί μου,
έναν κατάδικο στη θέση της καρδιάς.


Μετα απο καιρο αρκετο χωρις να σας ζαλιζω με τις αναρτησεις μου ειπα να επανελθω..κ βλεπουμε...
Ειναι μετα λοιπον .............Μετα τη βροχη ..μετα το καλοκαιρι ..μετα ...μετα γενικα....
Μετα απο τη στιγμη που σου τελειωνει η υπομονη τα ορια η ανοχη ..Ειναι μετα που αναγνωριζεις οσα εχασες..κ οσα αφησες να σου παρουν ..Ειναι μετα απ τη στιγμη που νομιζες πως δεν θα εφτανες ποτε Ειναι μετα απο τη στιγμη που ΕΝΟΙΩΣΕΣ τελευταια φορα  Ειναι μετα απ τη στιγμη που ψαχνεις μεσα σου να βρεις εκεινον που νομιζες πως ησουν ...κ ολα παιρνουν φωτια τοτε κ ανακατευεται ηλιος βροχη ανεμος ...ξυπνωντας θαρρεις ενα θηριο μετα απο χειμερια ναρκη.....
Αυτη τη στιγμη να τη φοβαστε ολοι ...να τρεμετε τη στιγμη που θα ξυπνησετε το κοιμισμενο θηριο μεσα σας γιατι ...ΜΕΤΑ απο εκεινο το μοιραιο δευτερολεπτο του ξυπνηματος  τιποτα δεν γυρναει πισω........
ΚΑΠΟΤΕ ΓΙΝΟΜΑΙ ΘΕΟΣ ΠΟΤΕ ΘΥΣΙΑ Κ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΕΜΑΘΑ ΠΟΤΕ ΜΟΥ Ν ΑΓΑΠΩ λεει ο στιχος .......τα σχολια δικα σας.................