Σαν ναύτης τυφλός, ναύτης τυφλός είναι αυτός που δεν ξέρει που πάει .......

Μωρά Στη Φωτιά - Κοίτα με τα μάτια της καρδιάς

Έρχομαι από, έρχομαι από το θάνατο των παιδικών μου χρονών
Και τη μοναξιά, τη μοναξιά που έχω ζήσει μες στην ομίχλη
Τόση ενοχή, τόση ενοχή να θυμηθώ χρονιά που ταξιδεύω
Τόσο μακριά, τόσο μακριά από το φως και την αγκαλιά σου
Σαν ναύτης τυφλός, ναύτης τυφλός είναι αυτός που δεν ξέρει που πάει
Πως να πάει και γιατί και προς του δρόμου τη βουή
Μου 'λεγες για, μου 'λεγες γι' άλλους που λουζόταν στο φως κι εγώ μες στο σκοτάδι
Σε κοιτούσα με τα ορθάνοιχτα μάτια με τα μάτια της καρδιάς

Γύρεψα τον πατέρα μου, δεκατρία χρονών και από τότε σαν πέτρα
Πέτρα που κυλάει, (μάνα) που κυλάει δίχως σπίτι, δίχως χαρά
Ήμουν παιδί, ήμουν παιδί, δίχως στοργή και εσύ μου έλεγες πάντα
Πήγαινε μπροστά, πήγαινε μπροστά δίχως πίσω και εγώ να κοιτάξω
Γινόμουν κατάρτι, σαν το κατάρτι καπετάνιος καταραμένος
Φτάνει νεκρός, (μάνα) νεκρός ο καπετάνιος απ' τους κουρσάρους έφτανε στο λιμάνι νεκρός.

Των λουλουδιών, των λουλουδιών  πριγκίπισσα ήσουν για μένα και εγώ
Ρομπέν των δασών, των δασών το χρυσάφι θέλησα των πλουσίων να δωρίσω στους φτωχούς
Σε μέρη εχθρικά, μέρη εχθρικά σε έβρισκα να ανασταίνεις τους άλλους
Ψάρευες ψυχές, ψάρευες ψυχές και εγώ να 'μαι υπηρέτης για σένα
Μες στα κλουβιά, μες στα κλουβιά με τις μαϊμούδες που πεινάνε
Σε έβρισκα να κλαις, σε έβλεπα να κλαις
Για τον πατερά μου εγώ τραγουδούσα με το ήχο της φωτιάς

Άσε μια στιγμή, μια στιγμή τα μάτια σου παντού μην δίνεις
Μάνα μοναχή, μάνα μοναχή τριγυρίζουμε σε αυτό τον κόσμο πεζοπόροι στη βροχή
Νύχτα βαθειά, νύχτα βαθειά και παγωνιά η ζωή μου ως τώρα
Μάνα αιμορραγώ, ΑΙΜΟΡΡΑΓΩ! πουθενά δεν μπορώ να πιστέψω
τι είδα προχτές, τι είδα προχτές μες' στις σκιές καθώς ερχόμουνα σπίτι
Τον ταχυδρόμο να παίζει ζαριά με του δρόμου τα παιδιά
και όλα ανοιχτά, όλα ανοιχτά τα γράμματα είδα όλου του κόσμου
ποτέ ξανά, ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ! αυτά τα μάτια της καρδιάς άλλος δεν παίρνει,
όχι δεν παίρνει τώρα είμαι εδώ και ανήκω σε μένα
Γιατί βλέπω λυσσασμένα τα κοράκια τριγυρνάν

Παρασκευή, Παρασκευή θα σ' αγαπώ όπως και πρώτα
Μάνα σ' αγαπώ, μάνα σ' αγαπώ στα χέρια μου κρατάω για σένα
Γαλάζιο φως, γαλάζιο φως αφού πέρασα μέσα απ' τη λάσπη
και τη σκοτεινιά, τη σκοτεινιά τώρα βρίσκομαι εδώ κουρασμένος
θέλω μονό να σε δω ... κοίτα με τα μάτια της καρδιάς:
Πες μου "σ' αγαπώ"

Ποσο αλλιωτικη η ζωη εκεινη που χει περασει πια...αν ανοιξεις της καρδιας τα ματια κ την δεις.....Αναμνησεις ομορφες ..κ αλλες ..οχι κ τοσο....Η καρδια κοιταζει αλλιως..... Φαντασματα των παιδικων σου χρονων τωρα μοιαζουν αλλιωτικα κ εσυ μοιαζεις εκει μεσα πιο δυνατος ....η οχι ..........Οχι.....το ιδιο αδυναμος εισαι τελικα απεναντι σε οσα σ εχουν σημαδεψει..αλλα με της καρδιας τα ματια ...δικαιολογεις..ΕΣΕΝΑ...για οσα σου φορτωσαν οι αλλοι ...κ δεν συνχωρεις εκεινους τους αλλους  που στα εφεραν στη ζωη σου././
Τωρα φαινονται αλλιως τα χρωματα που βαφουν τα τοπια του μεσα κοσμου σου......κ εσυ τα διακρινεις ευκολα πια........Οσα ειναι δικα σου κ οσα δεν ηταν ποτε..............Τωρα πιο ευκολα ντυνεις με λεξεις οσα νοιωθεις,,,,τωρα πιο ευκολα ζητας........αναλυεις......εκτιμας.......
Ισως να μην εχεις πια αντοχες κ δυναμη να παλεψεις...μπορεις ομως να πεις ...Σ ΑΓΑΠΩ ..ακομα κ αν αυτο θα ναι το τελευταιο που θα ξεστομισεις...η καρδια μπορει ν σου δανεισει τα ματια της κ να δεις τα αληθινα που πριν δεν μπορουσες...........................................