ούτε τσακάλι ούτε σκυλί δεν ήθελα να γίνω...........

ΧΑΡΗΣ & ΠΑΝΟΣ ΚΑΤΣΙΜΙΧΑΣ - ΕΓΩ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΓΙΝΩ ΔΕΝΤΡΟ 

Αχ τι θα γίνει ετούτο το παιδί
έλεγε η μάνα μου κρυφά πίσω από μένα
έτσι όπως μ’ έβλεπε μονάχο να νυχτώνω
με μια hohner πίκολο στα παιδικά μου χέρια

Αχ τι θα γίνει αύριο μες στα σκυλιά και μες στους λύκους
έτσι όπως μ’ έβλεπε μονάχο να νυχτώνω στην ταράτσα
χαμένος να κοιτάω τα πλοία που φεύγαν φωτισμένα για τα νησιά
μακριά στον Πειραιά

Όμως εγώ δεν ήθελα ούτε τσακάλι ουτ’ αρνί
ούτε τσακάλι ούτε σκυλί δεν ήθελα να γίνω
ήθελα μόνο ένα δέντρο να είχα γεννηθεί
να στέκουν στη σκιά μου τα πουλιά
να τραγουδάνε της αγάπης τη γιορτή, να τραγουδάνε...

Σα δυο μικρές αναπνοές τα χρόνια πέρασαν
μα εγώ ο ίδιος έμεινα
ασπρίσαν λίγο τα μαλιά μου
σκιές βαρύνανε τα μάτια μου
ακόμα νυχτώνω μ’ εκείνη τη βραχνή μου φυσαρμόνικα

Ακόμα φεύγουν φωτισμένα τα πλοία από τον Πειραιά
τα πλοία φωτισμένα τραβούν για τα νησιά...

Πλαθωντας για τα παιδια μας ονειρα με νηματα εκεινα τα ονειρα που ποτε δεν μπορεσαμε να κατακτησουμε εμεις..,...Λαθος..........Καθε ονειρο εχει δικο του καμβα..καθε κεντηδι εχει τα δικα του χρωματα......................
Με απορια κοιταζαμε τη μανα που σκιαζοταν απο τ αλλοκοτα νειατα μας ...........Αφουγκραζομασταν τις αγωνιες της..για το που θα μας βγαλει το δικο μας ταξιδι ......Δεν καταλαβαμε ποτε γιατι δεν μπορεσαμε να γινουμε εκεινο που ηθελε.......Ποτε δεν καταλαβαμε γιατι σκιαζοταν απ τα βηματα μας........Δεν ηξερε......την φοβιζαν οι μουσικες μας κ τα μαλλια τα μακρυα ..κ τα ρουχα μας ακομα την τρομαζαν ,......Φοβοταν τα τσακαλια που θα μας κατασπαραζαν αν ξεφευγαμε απ το κοπαδι ???Η μηπως φοβοταν πως κανενα κοπαδι δεν θα μας ταιριαζε??????
Κ τωρα.............η μανα δεν ζει ...κ ολα ειναι ιδια..προχωρησαμε αλλοι ετσι ..αλλοι αλλιως ............
Ολοι καπου φτασαμε ......Θελαμε απλα να μην αλλαξει το τοπιο της ζωης μας...Κανεναν δεν θελαμε να κατακτησουμε...καμια κορφη............κανεναν θρονο .........Μονο ν αγαπαμε ..να τραγουδαμε ....................θελαμε..να μπορουμε ακομα να τραγουδαμε ..Οσα ονειρευομασταν τοτε ειναι ακομα εδω .......ας μην τα φτασαμε ποτε ..ας εβαλαν τη ζωη μας σ αλλα καλουπια η φωτια καιει ακομα.......η φωτια κ ενα ονειρο ...............να μπορουμε να τραγουδαμε την αγαπη τη ζωη ..ελευθεροι ............................................σαν παιδια...........
Τα απλα θελαμε μα ειναι τα πιο δυσκολα τελικα..............

"....ήθελα μόνο ένα δέντρο να είχα γεννηθεί
να στέκουν στη σκιά μου τα πουλιά
να τραγουδάνε της αγάπης τη γιορτή, να τραγουδάνε..."   ΤΟΣΟ ΑΠΛΑ ...ΤΟΣΟ ΥΠΕΡΟΧΑ ΑΠΛΑ ......................................

ΣΥΓΝΩΜΗ ΜΑΝΑ ΠΟΥ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΟΥ ΗΤΑΝ ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΑ ΑΠ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ................