όταν ήμουνα μικρός μεσ' τα κύματα δε μ' ένοιαζε αν ο κόσμος είναι απλός ή αν έτσι απλώς εμένα μου έμοιαζε

Βροχοποιός - Ξύλινα Σπαθιά

Αν αυτά τα σύννεφα είναι οι φόβοι των ανθρώπων
που παγώνουνε πάνω απ' τις σκεπές
ας ξεπλύνουν οι πιο άγριες βροχές
αυτούς τους δρόμους
κι ας χυθούν, στις μυστικές δεξαμενές
που γεμίζουνε τη θάλασσα της φρίκης
που βουτάει αυτός ο δύτης μοναχός...
πρίν τελειώσει η ανάσα του
κοιτάει προς τα πάνω και θυμάται...

διαμαντένιος ουρανός...

Αν αυτά τα σύννεφα ζυγίζουνε το βάρος
που λυγίζει τις ανθρώπινες καρδιές
ας γκρεμίσουν οι πιο άγριες βροχές
αυτά τα σκιάχτρα
κι ας χυθούν στις μυστικές δεξαμενές
που γεμίζουνε με καύσιμα τα τρένα
που θα πάρει κάποια μέρα μοναχός
πριν τελειώσει το τσιγάρο του
κοιτάει προς τα πάνω και θυμάται:

όταν ήμουνα μικρός
μεσ' τα κύματα δε μ' ένοιαζε
αν ο κόσμος είναι απλός
ή αν έτσι απλώς εμένα μου έμοιαζε

διαμαντένιος ο ουρανός...

διαμαντένιος ουρανός...

Ειναι αυτο....που σαν παιδι ολα απλα τα φανταζεσαι ....κ σ ολα πιστευεις πως μπορεις να κανεις τα μαγικα σου κ να τους αλλαξεις πορεια κ να τους δωσεις αλλες μορφες ...να κανεις τ ασχημα ομορφα κ τ αχρηστα χρησιμα...να κανεις ..μια ετσι ...με το χερι κ ν αρπαξεις τα ονειρα σου !!!!!
Οταν μεγαλωνεις ολα αλλαζουν ....βλεπεις πως χρειαζονται κ αλλα...πως δεν φτανει μονο το χερι σου..πως πρεπει να δωσεις πολλα.....πως κομματια της ψυχης σου θα χαθουν στη διαδρομη..κ αν εισαι τυχερος θα ναι μικρα .....γιατι αλλιως ισως χαθει ολοκληρη...
Παρακαλας οι φοβοι να ναι μονο συννεφα...κ οι πονοι σαν δυνατες βροχες να συνεπαρουν στο περασμα τους οτι σκωτωνει τα ομορφα σου κ να μεινει στο τελος εναστρος καθαρος κ διαφανος ΔΙΑΜΑΝΤΕΝΙΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ πανω εκει που κοιτας τη ζωη σου να καθρεφτιζεται........οπως αστραφτει το νερο της θαλασσας οταν το καιει ο ηλιος....................