Ο γλάρος - Αχαιοί

Όσο είμαι ελεύθερος μπορώ
κόβω τα φτερά μου και πετάω
βγαίνω απ' το κορμί μου για να δω
τον ομφάλιο λώρο μου τον σπάω
σε ένα παραμύθι που αγαπώ

Βρίσκομαι στη μέση μιας γραμμής
Απ' τη μια της σκέψης μας ο χώρος
απ' τη άλλη είμαστε εμείς
της ανάγκης η γενιά και ο πόνος

Ζούμε όλοι μονάχα μια φορά
μα δεν ξέρουμε πως ζούμε δέκα
πως πεθαίνουμε κάθε φορά
που οι αλήθειες μας γίνονται ψέμα

Άλλο ψάχνω και άλλο όμως θα βρω
πάνω απ' το κορμί μου και αγαπάω
με τη σκέψη μου θα προσπαθώ
όσο πιο ψηλά μπορώ να πάω

Οταν εχεις φτερα ειναι ευκολο να πετας, Το δυσκολο ειναι να μπορεις να πετας οταν δεν εχεις πια φτερα.Οταν εσυ καταφερνεις να τα κοψεις κ ν ανεβεις στα δικα σου συννεφα. Δεν τα χρειαζεσαι! Σαν την αποκοπη απ τον ομφαλιο λωρο! Μονος πια κ δυνατος!! Ξερεις πια πως μονος μπορεις να φτασεις εκει που κανεις αλλος δεν μπορει να σε παει ...Κ εκει ειναι που βρισκεις κ αναγνωριζεις τον χαμενο σου εαυτο!! Καθε εφιαλτης πια εχει θαφτει.....Αναγνωριζεις πια το ψεμα κ την αληθεια.....Το φανταστικο κ την πραγματικοτητα...Με μονο οδηγο την ψυχη ....Εκεινη τη δυνατη ψυχη που νομιζες πως δεν ειχες!!!!!!!!!! Κατακτας απατητες κορφες........Γαλαξιες ονειρικους....Κ ολα ειναι δικα σου θαρρεις....Ολα υπηρχαν εκει απο παντα ...... Κατι σε κραταγε ομως ....κατι σε ειχε βιδωμενο στη γη κ δεν σ αφηνε ν πεταξεις.........ΜΙΑ ΨΥΧΗ.....ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ..... Κ ΟΛΑ ΕΓΙΝΑΝ ΔΙΚΑ ΣΟΥ ΞΑΦΝΙΚΑ............ΠΕΤΑΣ ΟΣΟ ΠΙΟ ΨΗΛΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΠΑΣ.......