la bruja muerta - απόψε

αποψε θα πέσω να κοιμηθώ με τον φοβο ότι το πρωι θα είναι όλα όπως τα ονειρεύτηκες η οπως τα σχεδιαζες χρονια τωρα παρόλα αυτά φιλησα την κορουλα μου στο μετωπο οπως κανω καθε βραδυ οταν ειμαι κοντα της ισως απο αυριο καθε φορα που θα σκυβω για να την φιλισω να μην ειμαι ο ιδιος μπορει να ειμαι γεματος μισος και οργη μπορει γεματος πόνο και ντροπη

η βουβος και φοβισμενος μπορει απο αυριο να μην ειμαι καν εδω ναμαι σε εκεινη την φυλακη που μου χτιζεις καιρο Μπορεί να τα καταφέρεις να με μπουζουριασεις εμενα και τους στιχους μου στο σκοτεινο κελι που τρώγεσαι χρονια τωρα οτι μου αξιζει αν συμβει κατι τετοιο καλως και να ερθει πιο σκοτεινα απο εδω εξω δεν γινεται εξαλλου εγω θα γινω το φως που θα σου καίει τα ματια οταν ξεγελιέσαι οτι εισαι ελευθερος και θα τα ανοιγεις

θαμαι το κρυο στους χειμωνες και το σαρακι στα σωθικα σου που θα σε σιγοτρώει γι αυτο σου λεω καημενε μαλακια εκανες χθες που δεν με σκοτωσες τωρα θα σου πιασω χώρο από το αυριο κι ας μην το θες θα ειμαι η σκια σου καθε φορα που θα θες να εξουσιασεις θα ειμαι ο διαβολος καθε φορα που θα καμωνεσαι θεος

....................
Απόψε όλη μέρα γυρνάει στο κεφάλι μου
του κυρ-Κώστα του Βάρναλη ο στίχος που λέει:
« απ' τα τσακάλια δε γλυτώνεις μ' ευχές και παρακάλια ».
Απόψε απ' το πρωί δυναμώνει η ζάλη μου
και μέσα μου η ελπίδα για το αύριο σιγοκλαίει.
Σ' αυτά τα χάλια τα λόγια μου λιωμένα κεριά στα μανουάλια.
Απόψε βουβαμάρα απ' το πρωί στην αλεποφωλιά μου.
Τ' αλλαξομήνια με βρήκανε στο τίποτα γυρτό.
Τώρα ο αλήτης στα μισοβούνια έγινε ακρολοφίτης.
Απόψε που με τρώει η αλλοκοτιά μου,
Ψάχνω ένα αλήτεμα παλιό να μου δείξει το σωστό,
Όμως μαζί της με σέρνει η οργή, είμαι παιδί της.
Απόψε ότι και να μου χρεώσουν νίκη,
Ξέρω πως έχασα για πάντα της ψυχής το αλάφρωμα
Και θα ζω με το βάρος να σε τελειώσω άσχημα, βρήκα το θάρρος.
Απόψε σ' αυτό το αλλόπαρμα έχω ότι μου ανήκει,
γι' αυτό δε γουστάρω να ισιώσω μέσα μου το στράβωμα.
Σβηστός ο φάρος στα γκρεμνά ξεβγάζεται ο χάρος.
Απόψε κοίτα μονάχα μακρυά και γαλήνεψε
κανείς δε θα πάει στο βρόντο στοχασμός σου.
Ίσως να βρούμε λυτρωμό μέσα σε τούτο το χαμό.
Απόψε ξορκίζει ο θάνατος τα λόγια και σε γύρεψε,
σου 'πε πως πέτυχε να κλαίει και τον θεό σου.
Μην περιμένεις ερχομό. Απόψε μίσος σε τιμώ.
Απόψε λέρωσα τα χέρια μου μ' αίμα.
Φωνάξτε σ' όλους λευτεριά.
Απόψε εγώ έγινα το ψέμα,
γονάτισα το φόβο απλά μια χεριά.
Απόψε σύρθηκα ακοίμιστος,
με την εξουσία βρέθηκα αγκουμπιστά.
Απόψε καμάρωσε με είμαι αλύγιστος
κι ο φταίχτης, έχει τα μάτια του κλειστά.

Απόψε δυστυχώς
έγινα άνθρωπος
....................

Ο φοβος κ το δειλιασμα μου οπλο δικο σου για ν μ εξουσιαζεις. Τ α παρακαλια μου κ τα κλαματα μου ηδονη σου για πιοτερο αιμα...Κ που ν ξερες καημενε ποσο κοντα ειναι ολα.....Ποσο ευκολα το αιμα μου γινεται αιμα σου ..Το κλαμα μου κλαμα σου ..Ο φοβος μου φοβος σου !!!!Ο εφιαλτης μου εφιαλτης σου !!!!!Εεε!!!!!!!!!Ακους????Ενα κλικ στο μυαλλο μου ειναι ολα!!! Ενα σαλτο για να περασω στην απεναντι πλευρα. Αν δοκιμασω να πιστεψω πως δεν κοιμαται η ψυχη στου εφιαλτη το νανουρισμα!! Να γινω εγω ο κακος της ιστοριας!!! Να βαλω λοιπον τα δυνατα μου να σου μοιασω!!! Να γινω ιδιος!!!!!!!!!!!! Εγω λοιπον που πιονι μ εχεις στην σκακιερα σου δινοντας μια χερια σκορπαω την καλοστημενη παρτιδουλα σου κ πεφτουν ολα συντριμια στο χωμα.....Ολα οσα οικοδομησες χρονια τωρα ...Εγω ο δειλος ο τρομαγμενος που μου τα χεις κουρσεψει ολα μην εχοντας τιποτα να χασω (νομιζω) θ αδραξω το μαχαιρι κ θα τα κομματιασω ολα..Αρχισες να νοιωθεις το φοβο ε??Εκεινο το γνωριμο μου τρεμουλο το διακρινω στα ματια σου οταν με κοιτας Κ αυτη η μυρωδια πανικου στον ιδρωτα σου ...ΑΠΟΨΕ.........ΞΥΠΝΑ !!!!!!Εγω ειμαι ο ζωντανος εφιαλτης σου ...οι ερυνηες σου για μια ζωη .................Φυλακη η μνημα το επομενο μου σπιτι δεν μετραει για μενα ......Τωρα γυρισε πια η το μυαλλο κ δεν εχει πισωγυρισμα........ΑΠΟΨΕ..................
ΑΠΟΨΕ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΕΓΙΝΑ ΑΝΘΡΩΠΟΣ..............................