ο ουρανός δε θα μιλάει με βροχή δε θα χω δάκρυα τις σκέψεις μου να πνίγω.....

Γυμνά Καλώδια

Έχει αρχίσει μια παράξενη βροχή
χώμα και στάχτη κόκκινα τα σύννεφα
θυμάμαι που πηγαίναμε μαζί στην εξοχή
νομίζω τώρα θα φυτέψουνε εκεί σύρματα
εκεί σε γνώρισα και ήταν Κυριακή
ηταν και άνοιξη στα πράσινα ντυμένη
τώρα θα είναι μονάχα γκρίζα φυλακή
δίχως όρια δίχως τοίχους γκρεμισμένη
γιατί ότι καίγεται γίνεται στάχτη
ότι καίγεται γίνεται σιωπή
αυτό που καίγεται γίνεται στάχτη
ότι καίγεται γίνεται σιωπή
θα χει ζέστη που δε θα ναι υποφερτή
δε θα χει δρόμο να τρέξω να φύγω
ο ουρανός δε θα μιλάει με βροχή
δε θα χω δάκρυα τις σκέψεις μου να πνίγω
γιατί ότι καίγεται γίνεται στάχτη
ότι καίγεται γίνεται σιωπή
αυτό που καίγεται γίνεται στάχτη
ό,τι καίγεται γίνεται σιωπή
γιατί ότι καίγεται γίνεται στάχτη
ότι καίγεται γίνεται σιωπή
αυτό που καίγεται γίνεται στάχτη
ό,τι καίγεται γίνεται σιωπή
σιωπή
σιωπή

Το οριστικο του θεματος..Οταν το τελος ειναι ΤΕΛΟΣ κ οχι ΠΑΥΣΗ -ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ...
Οταν οι αποφασεις κ οι πραξεις πυροδοτουν μια φωτια που τα κανει ολα σταχτη...Η σταχτη δεν ξαναγινεται φωτια ..Η σταχτη ειναι το τελικο σταδιο ...Ολα μπορουν να καουν κ να γινουν σταχτη .. Οταν καουν ολα δεν υπαρχει επιστροφη..... δεν υπαρχουν αλλα ονειρα πια .....δεν υπαρχει αλλη ζωη .....Δεν εχεις πια τιποτα να σκεφτεσαι ..δεν ωφελει αν θυμασαι .............τιποτα δεν ειναι ικανο να αλλαξει οτι εχει γινει.........................ειναι απλα ...ΤΟ ΤΕΛΟΣ .........................................................