Δημήτρης Λιόλιος - Ότι αγάπησα...

Λιγο ακομα εδω
στη γνωριμη αγκαλια
...δεν ειναι οπως παλια....
Μπροστα θελω να δω...
μα κοβεται η μιλια...
...δεν ειναι οπως παλια...
Μια βολτα μεσ στο φως...
κ απομακρυνομαι απλως...
ακομα φοβαμαι δυστυχως...
Κ εγω που δε μου χαλασα ποτε χατηρι...
Υψωνω πρωτος το ποτηρι
Σε οτι προδωσα να πιω...
Ο χρονος ξερει τ ονομα μου...
Γαληνιος βλεπει ..να τιναζω τα φτερα μου ...
...μεσα στον αγριο καιρο ...

......Σε ο,τι αγαπησα......
εκει θελω ν αφεθω...........

Μια φορα...
Μια ζωη...
που ομως ξεχασα να ζω..
Δρομο ανοιγει ο πονος για τον ουρανο .....
Μα.... μενω εδω ....σ αυτο το λιγο....
απ ο,τι χαθηκε πια θα ξεφυγω....
Ο,τι αγαπησα.... ξανα θελω να βρω....
....ΝΑ ΒΡΩ.........

Λιγο ακομα εδω
στης σκεψης μου τη ζαλη
Εξω χειμωνιασε κ παλι ...
Εγω ν απαξιω...
και να με κρινουν οι αλλοι...
των εμμονων μου οι παπαγαλοι..
Ζωη...
που χει χιλιαδες οψεις
οσες των φιλων οι αποψεις...
στη μπορα...
αλλη μια κ εγω....
κ οπως τη μερα εξω κοιταζω...
μ αυτον τον κοσμο
πια τρομαζω...
Θελω να μεινω κ αλλο εδω...
Σ αυτην την γνωριμη αγκαλια...
τον τροπο μου...
...να ξαναερωτευτω....

Μια φορα...
Μια ζωη...
που ομως ξεχασα να ζω..
Δρομο ανοιγει ο πονος για τον ουρανο .....
Μα.... μενω εδω ....σ αυτο το λιγο....
απ ο,τι χαθηκε πια θα ξεφυγω....
Ο,τι αγαπησα.... ξανα θελω να βρω....
....ΝΑ ΒΡΩ.........

Παραξενη ψυχη ...σαν φαντασμα ...τριγυρναει εκει ......σε ο,τι εχει χαθει...ξερει καλα πως τιποτα δεν γυριζει πισω .....κ επιμενει να γυρναει παντα εκει ...εκει που υπηρχε το φως...εκει .......σε ο,τι ειναι πια νεκρο ...
παντα εκει......ΣΕ Ο,ΤΙ ΑΓΑΠΗΣΕ...
Κ ας ειναι μονο για μια στιγμη ......
που οταν τελειωσει ...Ξανα εκει θα γυρναει κ παλι θα ζηταει να ζησει ακομα λιγο ΕΚΕΙ......ΑΚΟΜΑ ΛΙΓΟ ....μια μικρη παραταση ζωης...Αδιαφορωντας για ολα..κ για ολους ....δεν νοιαζεται για οσα λενε ....μονο να ζησει λιγο ακομα εκει ........Κ ας ποναει ....
.....Ο πονος ειναι σημαδι ζωης αλλωστε.....Μενοντας ΕΔΩ παλευει να επιστρεψει ......Οχι εδω...........αλλα...ΕΔΩ...σε ο,τι αγαπησε κ εχασε.........ΕΔΩ.......
Η πραγματικοτητα του "ΤΩΡΑ" την τρομαζει ...Αναζητωντας την ζεστασια .....του παρελθοντος...Εκει που ζουσε ...Νοιωθοντας νεκρη σ αυτην την τοσο ξενη πραγματικοτητα..............Δεν θελει ν ακουει...ουτε να λεει ....Μονο να ζησει λιγο ακομα ΕΚΕΙ.........................