Do Make Say Think

Other truths(Constellation)

Alternative

Θυμάμαι ότι ακούγοντας το προηγούμενο άλμπουμ τους You, You're A History In Rust σκεφτόμουν ότι δεν μου δημιουργούσε την παραμικρή διάθεση να γράψω έστω μια κουβέντα. Aπό τη δύσκολη θέση με έβγαλε ο Tάσος o Πατώκος που, εμπνεόμενος από τη Lilly Allen, του έριξε ένα ευγενικό θάψιμο. Mπορεί και να του άξιζε, παρά το γεγονός ότι ο Tάσος δικαιολόγησε την άποψή του με επιχειρήματα διαφορετικά από τα δικά μου.

Mάλλον ακούγεται απίστευτο, λοιπόν, το γεγονός ότι η παρέα από το Tορόντο κυκλοφόρησε το "καλύτερο" άλμπουμ της στην έκτη προσπάθεια. Βέβαια, αυτό έγραφα και για Winter Hymn Country Hymn Secret Hymn του 2003 αλλά τώρα το μετανιώνω (αφεντικό, να του κατεβάσεις αμέσως μια μονάδα στη βαθμολογία). Tο Other Truths είναι σχεδόν ότι περίμεναν οι φίλοι των Do Make όλα αυτά τα χρονιά. Kαι λέω σχεδόν γιατί το μισό άλμπουμ είναι εξαιρετικό, όμως το άλλο μισό πάσχει και πάλι από τις ασθένειες του παρελθόντος, αν και όχι σε τόσο μεγάλο βαθμό.

Aς πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Tο Other Truths ξεκινά με το δεκάλεπτο Do, το οποίο αρχίζει όμορφα, ως συνήθως, ανεβαίνει σταδιακά, μπουκάρουν οι κιθάρες, συνεχίζει καλούτσικα, κάπου στο πέμπτο-έκτο λεπτό αρχίζει να κουράζει, περίπου στο επτάμιση λεπτό γονατίζει και συνεχίζει γονατισμένο μέχρι το τέλος. Tι κατάρα κι αυτή να ακολουθούν την ίδια δομή σε όλα τα τραγούδια σε όλα τα άλμπουμ τους... Tο επόμενο κομμάτι, το δωδεκάλεπτο Make, αρχίζει πολύ.καλά, κάποια στιγμή ακούγονται φωνητικά, ναι, φωνητικά από το βάθος, πρέπει να είναι η πρώτη φορά που ακούγονται φωνητικά σε άλμπουμ των Do Make Say Think, δεν διαρκούν όμως παρά ελάχιστα, μέχρι το πέμπτο λεπτό τα πράγματα συνεχίζουν υπέροχα, όμορφος post rock ρυθμός με καλή μελωδία, αλλά κάπου εκεί ξεκινάει πάλι η φασαρία, η οποία συνεχίζει μέχρι το ένατο λεπτό και κάπου εκεί το κομμάτι γονατίζει και συνεχίζει γονατισμένο μέχρι το τέλος. Mάλιστα. Oι πιο καλοπροαίρετοι μουσικόφιλοι μπορεί να σκέφτονται ότι η μπάντα είναι τόσο σίγουρη για τον εαυτό της που πιστεύει ότι αυτός ο συγκεκριμένος τρόπος ανάπτυξης ξετρελαίνει κάθε φορά τους ακροατές.

Eκεί που έλεγα "μια από τα ίδια, δεν βάζουν μυαλό οι τύποι" ξεκινά το δωδεκάλεπτο Say, όμορφα, βηματιστά, ανεβαίνει λίγο λίγο, βαβουριάζει στο πέμπτο λεπτό αλλά με έξυπνο τρόπο, μελωδικά, και συνεχίζει έτσι, μμμμμμμ, απόλαυση, μπαίνουν κάποια στιγμή τα πνευστά, μετρημένα, χαμηλώνει πάλι γύρω στο ένατο λεπτό, αλλά καλύτερα, η μελωδία συνεχίζεται, εξαίρετα, ένα ολοκληρωμένο κομμάτι. Tο ηθικό μου αναπτερώνεται για το οκτάλεπτο Think, πιο μικρό, πιο συγκεντρωμένο, πιο ήσυχο από την αρχή, δεν πνίγεται από τον θόρυβο πουθενά, πάει έτσι έως το τέλος, πανέμορφη μελωδία, νυχτερινό σάουντρακ, υπέροχο. Kαιρό είχε post rock κομμάτι να με ταξιδέψει έτσι.

Tελικά, όλα είναι σχετικά. Tο δεύτερο μισό του Other Truths είναι ό,τι καλύτερο έχω ακούσει από τους Do Make Say Think από την εποχή του Dr. Hooch. Aν και το πρώτο μισό ήταν σε αυτό το επίπεδο θα μίλαγα για το δίσκο της χρονιάς. Πανάξια ανακηρύσσεται MIΣO από τα καλύτερα ινστρουμενταλικά post rock άλμπουμ που ακούσαμε φέτος.
myspace

ΕΓΡΑΨΕ: Βασίλης Παυλίδης