Όσα μου 'μαθες εσύ μένουνε για πάντα χαραγμένα Σε βινυλίου χαρακιές, σε ζωγραφιές πάνω σε τρένα

FF.C-Όσα μου 'μαθες εσύ ...........

Μοιραστήκαμε τα πάντα όσο ζω σ' αυτή τη γη
Κάθε γέλιο, κάθε δάκρυ, κάθε τέλος, κάθε αρχή
Ήσουν δίπλα μου με θάρρος στην πιο κρίσιμη στιγμή
Τότε σε έλεγα hip hop τώρα σε λέω μουσική

Ήσουν συντροφιά τα βράδια όταν οι φίλοι είχαν χαθεί
Να με γεμίζεις με δύναμη όταν είχα κουραστεί
Μου 'λεγες να κρατήσω έστω την ψυχή μου καθαρή
Τότε άλλαξα το όνομα σου και σε φώναξα ζωή

Με νανούριζες όταν οι σκέψεις δεν με άφηναν να κοιμηθώ
Μ' έμαθες να παίρνω ρίσκο για ότι στ' αλήθεια αγαπώ
Με βοήθησες να φτιάξω έναν κόσμο που να αντέχω
Να εκφράσω με ειλικρίνεια όσα μέσα στην ψυχή μου έχω

Φώναξες μαζί μ' εμένα όταν ήμουν θυμωμένος
Μου 'δειξες τον δρόμο όταν ένιωθα χαμένος
Δεν με πρόδωσες ποτέ, ήσουν πάντα στο πλευρό μου
Έδιωξες τον εφιάλτη απ' το πιο όμορφο όνειρο μου

Μου 'δειξες πώς να κρατήσω το παιδί που ήμουν ζωντανό
Στον κόσμο αυτόν τον κυνικό να ζω με ρομαντισμό
Μεγαλώσαμε μαζί με ευθύνη αλλά και μ' αφέλεια
Μα μόνο που σ' είχα συντροφιά μου ένιωθα και νιώθω τέλεια

(Chorus)
[Όσα μου 'μαθες εσύ μένουνε για πάντα χαραγμένα
Σε βινυλίου χαρακιές, σε ζωγραφιές πάνω σε τρένα
Και όσα μου 'μαθες εσύ τώρα που φτάνω τα τριάντα
Τα φύλαξα όλα εδώ σ' ένα ρυθμό και μια μπαλάντα ]

Μ' έμαθες να είμαι πιστός σ'όλα αυτά που εγώ πρεσβεύω
Να υποστηρίζω με πάθος όσα πραγματικά πιστεύω
Νιώθω περήφανος για όσα μαζί έχουμε καταφέρει
Και τώρα που γράφω αυτούς τους στίχους πάλι μου κρατάς το χέρι

Κι όρθιο θα με κρατήσεις όταν η ζωή ανάποδα τα φέρει
Όπως κάνεις τόσα χρόνια κάθε χειμώνα και καλοκαίρι
Χωρίς εσένα δεν νομίζω να την είχα βγάλει καθαρή
Ίσως να τα 'χα παρατήσει, μπορεί και να 'χα βολευτεί

Σε μια δουλειά, εννιά με πέντε, σε κάποιου ρουφιάνου τη στολή
Γιατρός, μπορεί και δικηγόρος, μπορεί και να 'χα παντρευτεί
Άλλα όσα εσύ μου 'χεις χαρίσει με τίποτα πια δεν τ' αλλάζω
Γιατί νιώθω ακόμα ζωντανός κι ας μένω πολλές φορές στον άσσο

Έτσι απλά σ' ευχαριστώ που ωρίμασες μ' εμένα
Κι αυτά που νιώσαμε μαζί δεν είναι κατανοητά για τον καθένα
Κι από το γάμο το δικό μας γεννήθηκαν νότες και στίχοι
Για να μου θυμίζουνε πάντα ότι σημαντικό ως τώρα έχω ζήσει
Κι όταν το εφηβικό μου όνειρο κάποτε την πόρτα θα χτυπήσει
Ξέρω καλά πως πάντα θα 'ναι κάποιος εκεί για να του ανοίξει


(Chorus)
[Όσα μου 'μαθες εσύ μένουνε για πάντα χαραγμένα
Σε βινυλίου χαρακιές, σε ζωγραφιές πάνω σε τρένα
Και όσα μου 'μαθες εσύ τώρα που φτάνω τα τριάντα
Τα φύλαξα όλα εδώ σ' ένα ρυθμό και μια μπαλάντα ]

Δεν ειναι ντροπη ν παραδεχομαστε τα συναισθηματα μας...................Ποσο επηρεασαν τη ζωη μας καποια προσωπα....Ποσο σημαντικοι ειναι για μας καποιοι ανθρωποι ...Ποσο ενας φιλος επαιξε (κ παιζει για τους τυχερους) καθοριστικο ρολο στην δικη μας πορεια στο χρονο........................
Αγαπηστε κ δειξτε το λοιπον ...............Ενας αληθινος φιλος ειναι πολυτιμος ............
Οπως ησουν κ ΕΣΥ για μενα.....Καθε φορα που σε σκεφτομαι αναρωτιεμαι αν ειχες καταλαβει πως ησουν το στηριγμα μου ...Πως ησουν το αλλο μου μισο ....Πως αγαπουσα τον τροπο που κτατουσες το τσιγαρο ...το βλεμμα σου καθε φορα που ενοιωθες τους φοβους μου ..καθε φορα που ενοιωθα τα μυστικα σου που δεν αντεχες να μου κρατας κρυφα......Την αλλαγη στον τονο της φωνης σου καθε φορα που ηθελες να με μαλωσεις ...που κ αυτο ακομα το εκανες παντα με τοση τρυφεροτητα κ αγαπη .....που ακομα κ η αγριεμενη σου φωνη καποτε ξεχειλιζε απ την πιο απιστευτη αγαπη.....................Λατρευα το γελιο σου που ζωγραφιζοταν στα ματια σου καθε φορα που διαπιστωνες ποσο εμοιαζαν οι ψυχες μας ...ποσο ταιριαζαν.....Καθε φορα που με το γελιο σου αυτο προσπαθουσες να ξορκισεις τους παιδικους μου εφιαλτες.........Εκεινο το ιδιο χαμογελο που μου χαριζες καθε φορα που θυμωμενη σε μαλωνα .................Το γελιο που στολιζε τα μικρα σκουρα ματια σου κ γεμιζαν την ψυχη μου .......ΑΔΕΡΦΕ μου .....................................................................

.............Μ εμαθες τοσα πολλα.......Ν αγαπαω..να δινω ψυχη...να ονειρευομαι .......................να τραγουδαω.........................................Νακουω ..ν αφουγκραζομαι στις σιωπες......................να μην κλεινω τα ματια σε οσα φοβομουν ν αντικρυσω..Να ειμαι ετοιμη καθε στιγμη για την πιο δυνατη χαρα ......ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΙΟ ΕΠΩΔΥΝΗ ΛΥΠΗ.....................ΝΑΙ...μου το μαθες κ αυτο...................................................ΦΕΥΓΟΝΤΑΣ
Κ ολα οσα μου εμαθες τα ελεγα παντα στα παιδια μου ...λες κ ηξερα..λες κ ενοιωθα καπου μεσα μου πως ΘΑ ΤΟΥΣ ΧΡΕΙΑΣΤΟΥΝ.....για να κατανοησουν κ ν αντιμετωπισουν ΑΥΤΟ που εζησα εγω με το δικο σου φευγιο....
..................πως καποια στιγμη θα κληθουν κι αυτα να αποχαιρετισουν το ΦΙΛΑΡΑΚΙ τους..............Πως αλλο ενα ΦΕΥΓΙΟ μετα απο χρονια θα κομματιαζε την ψυχη μου μαζι με τις δικες τους.........Χαραγμενες αναμνησεις "ΣΑΝ ΒΙΝΥΛΙΟΥ ΧΑΡΑΚΙΕΣ" ...........Τιποτα δεν ξεχνιεται ......Τιποτα δεν σβηνει ....................Παραλληλες ιστοριες........ιδιος κ ο πονος....κ η απογνωση..............................
ΑΝΤΡΙΚΟ ΜΟΥ ....εκει ψηλα που εισαι ................................................ΑΚΟΥ ΜΕ................Να βρεις τον ΧΑΡΟΥΛΗ μας..........ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΕΙΝΑΙ ...ΘΑ ΤΟΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕΙΣ ΕΥΚΟΛΑ!!!
ΕΧΕΙ    Τ Α   Π Ι Ο    Κ Α Θ Α Ρ Α   Μ Α Τ Ι Α   ..........................................................