Να τους μάθετε ποιος είναι ο τόπος της φυγής, αλλιώς πάνω στους τάφους σας θα κρεμάνε τα εγγόνια σας..

Active Member - Mη μ' αφήνεις

(στην εισαγωγή ακούγονται στίχοι του Μικέλη Άβλιχου από
το ποίημα του "Ο μοχθηρός ψευτοφιλόπατρις" )

Το πρόσωπό του εκείνο το γιωμένο

που της καρδιάς του δείχνει τη σκουριά

το γέλιο το κρυφό και λυσσιασμένο

που η δυστυχία των άλλων τού γεννά.


Το φθονερό του μάτι το σβησμένο

που δείχνει βουλιμιά για συμφορά

μας εξηγούν γιατ' είναι διψασμένο

τ' αχείλι του και πόλεμο ζητά.


Διψάει να ιδή στα μαύρα φορεμένους

πατέρες και μανάδες που μισεί,

να τους ιδή στα δάκρυα τους πνιγμένους
θάναι δροσιά στην έρμη του ψυχή.

Για τούτο
υπέρ Πατρίδος σκούζει, κράζει

Όρνιο,
που για κουφάρια αναστενάζει!


Με λίγα λόγια κόψε φάτσα και βγάλε συμπέρασμα
απόψε θρηνώ όσα χρόνια αγαπάω.
Εδώ χτυπήσανε πρόσφυγες στο Πέραμα,
στους τάφους των δικών μου ντρέπομαι να πάω.
Πως γίναμε έτσι λασπερά ποντικοσώμματα
Και ποια κατάρα δίπλα μας φωνάζουμε να 'ρθει;
Τα κατουρήματα του χρόνου σ' αυτά τα χώματα
κάναν τη μυρωδιά μας για πάντα να χαθεί.
Ποια λύσσα κακιά και ποια της πείνας αφορμή,
κάνει τ' αλάνια τα παλιά ανθρωπόμορφα κτήνη.
Πως ξεχαστήκαν της προσφυγιάς μας οι λυγμοί;
Τι άλλο ακόμα μπορεί να γίνει;
Εδώ ήτανε το απάγκιο μας, κάναμε όλοι υπομονή,
Είχαμε ταιριάξει τις παραξενιές μας.
Ήτανε το απάγκιο μας, κάναμε υπομονή
Τα δίναμε όλα απλόχερα και τις ευχές μας.
Ξεχάσαμε όμως τα παιδιά μας και πάνω στην ανησυχιά τους
Ήρθε μια πρόταση, μια μαύρη αφήγηση.
Τρύπησε στο μυαλό τους, έσφιξε τα κορμιά τους
και τους πότισε με μίσος κι εκδίκηση.
Κι άντε μάζεψε τα κι άλλαξε τα γούστα τους,
Έχουνε δήθεν αντρέψει, βιώσαν το μαρκάρισμα.
Μη τυχόν και γινήτε σα τα μούτρα τους,
το παραμύθι αυτό δεν τελειώνει με λυντσάρισμα.
Ψάχτε τον τρόπο 'κείνο τον μαγικό της ζωής
μέσα απ' τα σχολειά και τα σαλόνια σας.
Να τους μάθετε ποιος είναι ο τόπος της φυγής,
αλλιώς πάνω στους τάφους σας θα κρεμάνε τα εγγόνια σας

Μη μ αφηνεις...
κοιτα εκει εξω γεμισαν οι δρομοι με φωτιες...
Μη μ αφηνεις....
ξανασμιξαν η οργη κ οι φοβοι σαν κ χτες.....
Μη μ αφηνεις....μη μ αφηνεις......
πρωτη φορα σε ικετευω
κ εμενα λιγο να σκεφτεις....
ειμαι τ αλλιωτικο που ψαχνει εκει εξω ο θηρευτης...
Μη μ αφηνεις.....μη μ αφηνεις..........
κοιτα εκει εξω γεμισαν οι δρομοι με φωτιες.....
ξανασμιξαν η οργη κ οι φοβοι σαν κ χτες.....
ΜΗ Μ ΑΦΗΝΕΙΣ........................................

Αλησμονια το λενε ...η μεταλλαξη μηπως..οταν εκεινα που για να μην χαθουν χτες ,καποιοι εβαζαν ασπιδα ως κ τη ζωη τους ........εκεινα οταν ξεχνιουνται κ οι υπερασπιστες τους τωρα ποτηρια μ ακριβα κρασια τσουγκριζουν πανω απ τους λακκους τους απυθμενους που τα εθαψαν........
Οταν ξεχνιουνται εκεινοι που δεν υπαρχουν πια δινοντας αιμα κ ψυχη ..κ πανω απ τα μνηματα τους παιζεται θεατρο παραλογο κ ανιερο .....
Βολεμενοι εκεινοι που χτες ετρεχαν στους δρομους σημερα γραβατομενοι ...κυριοι ευυποληπτοι μαθαινουν να ζουνε αλλιως τωρα κ ξεχνανε....
Τ αδικο ομως δεν χανεται ...Τα παιδια πρεπει να μαθουν σωστα την ιστορια ... Να ξερουν........Να πιστευουν..Να μαχονται .........Ν αγαπανε τον τοπο της φυγης ..εκεινον απ οπου ξεκινησαν ολα..........................
Αλησμονια ....ετσι το λενε..........απαρνησια το λεω εγω οταν την πλατη γυρνας την κουστουμαρισμενη σ εκεινα που σ εχρισαν ανθρωπο καποτε .....σ εκεινα που ειναι οι ριζες σου .....Σ εκεινα που πιστευαν αλλες γενιες βασανισμενες .....Για να μπορεις τωρα εσυ να γελας εχυσαν δακρυα ποταμια ................Μην κανεις πως δεν ακους πως δεν ξερεις πως δεν θυμασαι.................Το αδικο κ ας φανταζει μακρινο φτανει κοντα κ ζηταει νερο κ αερα........
Τιποτα δεν τελειωσε μην νομιζεις........μαχες γινονται ακομα...... "ΓΕΜΙΣΑΝ ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΜΕ ΦΩΤΙΕΣ...ΞΑΝΑΣΜΙΞΑΝ Η ΟΡΓΗ Κ ΟΙ ΦΟΒΟΙ ΣΑΝ Κ ΧΤΕΣ.............".......σηκω να μην σε βρουν να κοιμασαι .........ξυπνα να μην σε πιασουν στον υπνο ................................
Γι αυτο ΣΕ χρειαζομαι διπλα μου ....Γι αυτο ΣΟΥ λεω ΜΗ Μ ΑΦΗΝΕΙΣ ...Γιατι εχει δρομο ακομα μπροστα ..............................