νύχτα με καταράστηκες, να ζω σ ανίερους τόπους μ αυτούς που εξαπατώ....

Διάφανα Κρίνα - Νύχτα

Νύχτα που κρύβεις μέσα σου τον πιο μεγάλο ήλιο
αυτήν που αγαπώ
νύχτα λιμάνι απάνεμο, αν μόνος απομείνω
σε σένα θα δοθώ

Της νύχτας η κρυφή θωριά και της καρδιάς η ψύχρα
είναι βαριά, αν μόναχα η εικόνα της μου μείνει
όνειρο θα ναι ψεύτικο, στα χείλη μου μια πίκρα
σαν Μανδραγόρα το φιλί μου η μοναξιά θα πίνει

Νύχτα που κρύβεις μέσα σου τον πιο δειλό μου πόθο
αυτήν που τυραννώ
νύχτα σεντούκι ολόκλειστο με ψέματα γεμάτο
στα πόδια μου ας σταθώ

Νύχτα στα σπλάχνα σου έγειρα, κοιμήθηκα για λίγο
και στης ψυχής το μαύρο σου τραγούδι δόθηκα
νύχτα μια μέρα μου δωσες, να μείνω ή να φύγω
κι απ τη δικιά μου σκοτεινιά στο φως σου χώθηκα

Νύχτα τα μάτια μου έκλεισα, να φύγω απ τους ανθρώπους
αυτούς που αγαπώ
νύχτα με καταράστηκες, να ζω σ ανίερους τόπους
μ αυτούς που εξαπατώ

Νυχτα κ ολα παιρνουν αλλες μορφες αλλοκοτες ..παραξενες..Τρομαζουν κ ελευθερωνονται οι πιο κρυφοι ποθοι ! Νυχτα κ αφηνονται οσα η μερα καιει.....Νυχτα ...εκει που ολοι κοιμουνται εγω ζω.....Εκει δεν φοβαμαι πια να γελασω η να κλαψω..Μου λεγες πως ειμαι νυχτας γεννημα κ πλασμα σκοτεινο.....Πως το μυαλλο σκιαζεται απ το φως κ κρυβεται κ κλειδωνει η ψυχη....Πως κρυμμενα τα ματια στο σκοταδι βλεπουν οσα θελουν να δουν ...Κ ας ειναι ψευτικα ολα τοτε κ ας ειναι ονειρικος ο κοσμος μου που με της νυχτας τις κλωστες εχω υφανει ..Μου λεγες πως απο φοβο ζω μονο τις νυχτες ..Και σου λεγα ναι ...τοτε αναπνεω..τοτε αφηνομαι ..τοτε βλεπω καλυτερα ..τοτε οι εικονες γυρω μου παιρνουν αλλα σχηματα..τοτε με το φως των αστεριων διαβαινω αναμεσα στα φυλλωματα τα πυκνα της ζωης μου κ στα δαση των παιδικων μου παραμυθιων....τοτε που ο οχλος ησυχαζει κ αποκοιμιεται εγω ξυπναω κ γινομαι ενα με τις σκιες, σκια κ εγω που σαν αερικο δεν ποναει δεν φοβαται ..μονο περιπλανιεται αναμεσα στης υπαρξης του τα φαντασματα.....Νυχτα μου λεγες πως αλλαζει η ματια κ η φωνη μου ..πως τοτε μοιαζω να μιλαω χωρις να μ ακουω ..χωρις να νοιαζομαι αν μ ακουει κανεις..κ οι λεξεις γινονται τοτε μελωδιες..ντυνονται το σκοτεινο μανδυα της κ χορευουν γυρω ....Κ αναρωτιοσουν φιλε μου σε ποιον μιλαω τις νυχτες...σε ποιον με τοση θερμη αφου....αφου ......ολοι κοιμουνται......................? Ποσο κουτος ησουν αθωε μου φιλε-συντροφε των περιπλανησεων μου...ΗΣΟΥΝ ΕΣΥ ΕΚΕΙ ............Κ ΗΤΑΝ ΑΡΚΕΤΟ.....