Δεν κόβεται στα δύο η ζωή είναι ήλιος και βροχή μαζί.

Τελευταίος σταθμός Διάφανα Κρίνα


Σβήνει το φως
από τα μάτια μου
κι όλα όσα έζησα
μπρος μου περνάνε.

Στέκομαι εδώ
στον τελευταίο σταθμό
με όλα όσα αγάπησα
και πήγαν χαμένα.

Δεν μετανιώνω πια,
όλα ή τίποτα,
δάσος και ερημιά,
αυτή ήταν η ψυχή μου,
πάει πια.

Σαν νοσταλγώ
πουλιά με παν μακριά,
πόνο δεν νιώθω πια
μόνο θυμάμαι.

Πάντα έλεγες
πως η ζωή είν’ στιγμές,
κύμα που σκάει σ’ ακτές,
κερί που λιώνει.

Δεν μετανιώνω πια
όλα ή τίποτα,
δάσος και ερημιά,
αυτή ήταν η ψυχή μου,
πάει πια.

Δεν κόβεται στα δύο η ζωή
είναι ήλιος και μαζί βροχή
κι ούτε για μια αιωνιότητα
δεν θ’ άλλαζα μια μέρα απ’ αυτή.

Δεν κόβεται στα δύο η ζωή
είναι κόλαση, παράδεισος μαζί
κι αυτά που έζησα
είτε άσχημα,είτε όμορφα
ήσαν εγώ κι εσύ.

Δεν κόβεται στα δύο η ζωή
είναι ήλιος και βροχή μαζί.

Τελευταιος σταθμος............

Απολογισμος......

Αναμνηση...

Οσα αγαπησα....

................ΔΕΝ ΜΕΤΑΝΟΙΩΝΩ ΠΙΑ...................

Οσα ζεις οσα περνανε κ φευγουν ...οσα ονειρευεσαι κ οσα εσυ σκωτωνεις ...Ολα ειναι κομματια που συνθετουν το παζλ της ζωης σου!!

"ΠΑΝΤΑ ΕΛΕΓΕΣ

ΠΩΣ Η ΖΩΗ ΕΙΝ ΣΤΙΓΜΕΣ

ΚΥΜΑ ΠΟΥ ΣΚΑΕΙ Σ ΑΚΤΕΣ

ΚΕΡΙ ΠΟΥ ΛΕΙΩΝΕΙ".....................................Στιγμες που μοιαζουν βελονιες σε εναν καμβα μεταξενιο ..διαφανο.......Δεν ωφελει να μετανοιωνεις..ετσι κ αλλιως οσα εγιναν οσα χαθηκαν οσα εφυγαν κ οσα σε ματωσαν...δεν αλλαζουν πια......

Κ αν πισω γυριζαν εκεινες οι στιγμες μια πα τα ιδια θα εκανα ξανα...ΟΧΙ...δεν μετανοιωνω.....

Στον πινακα που απεικονιζει ολη την πορεια σου αναγνωριζεις στιγμες...προσωπα....γελια....εικονες.....ανασες......δακρυα...

.....Κ αν προσπαθησεις να δωσεις τιτλο στο εργο αυτο πεσ το "ΨΥΧΗ " .......πεσ το "ΖΩΗ "........