ΜΟΝΟ ΓΥΜΝΟ - ΒΡΗΚΑ ΤΟΝ ΝΕΚΤΑΡΙΟ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΒΑΛΑ ΚΑΙ ΜΟΥ ΤΑ ΠΕ ΟΛΑ!!!

Χρήστος Frik: Πώς νιώθεις τώρα που ολοκληρώθηκε και κυκλοφόρησε η νέα σου δισκογραφική παραγωγή με τους Μόνο Γυμνό;
Νεκτάριος: Σαν κουνέλα! Με μια γέννα 14 μικρά, χαχαχα! Και ζούνε όλα!
Χ: Βλέπω, ότι κάθε τραγούδι λειτουργεί σαν ένα αυτοτελές επεισόδιο....

Ν: Μα είναι. Κάθε τραγούδι έχει την δική του αρχή και το δικό του τέλος. Έχει την δική του ιστορία.
Χ: Ας ξεκινήσουμε μιλώντας για το κάθε τραγούδι ξεχωριστά.
Ν: Αρχίσαμε τα δύσκολα...!!!
Χ: «Βουλή Θνητών Ελλήνων», πες μου για αυτό;
Ν: Είναι μια ιστορία όπως το “Hurricane” του Bob Dylan κι εδώ για να μην παρεξηγηθώ δίνω έμφαση στη λέξη “ιστορία”, όχι στον παραδειγματισμό.
Χ: Το ρωτάω αυτό ξέροντας ότι τα μουσικά σου γούστα είναι λίγο πιο περίπλοκα, πιο πειραματικά θα έλεγα, όχι τόσο απλοποιημένα.
Ν: Με μπερδεύεις τώρα! Άλλο το μουσικό κι άλλο το γούστο! Δεν υπάρχει κάτι άλλο πιο περίπλοκο από το απλό!
Χ: Να τα πάρουμε λίγο από την αρχή...; Η αφορμή που έγραψες μουσικά ένα τέτοιο τραγούδι;
Ν: Ήταν ο Θανάσης Γαιφύλλιας.
Χ: Δηλαδή;
Ν: Άκου πώς έγινε αυτό. Ελπίζω να μην έχει ο άνθρωπος πρόβλημα που αναφέρω έτσι το όνομά του.
Χ: Για πες είμαι περίεργος.
Ν: Ένα βράδυ, πήγα καλεσμένος από έναν κοινό γνωστό, να τον δω σε μία από τις σπάνιες πλέον εμφανίσεις του στην Αθήνα, σε ένα μουσικό στέκι. Αυτός ο άνθρωπος με μόνη του συντροφιά την κιθάρα του και τον λόγο του, μας είχε κάνει περίπου 100 άτομα να κρεμόμαστε απ’ το στόμα του. Τι θα πει και πως θα το πει. Χρήστο, αν έχω δει κι αν έχω δει συναυλίες με μεγάλα δημοφιλές συγκροτήματα και σπουδαίους κατ’ εμού καλλιτέχνες, αυτό το πράγμα πρώτη φορά το έζησα. Υποστήριζα και υποστηρίζω καθέτως την Ελληνική γλώσσα. Ε... πήρα λοιπόν για ακόμη μία φορά την επιβεβαίωση ότι “Εν αρχή είν’ ο λόγος”. Αυτό μου άλλαξε τον τρόπο σκέψης μου ακόμη και επάνω στις συνθέσεις μου και τον ευχαριστώ για αυτό. Αλλά πώς όμως ο λόγος θα είχε αξία άν ήταν ψεύτικος; Εκεί λοιπόν ερμήνευσα με τον συγκεκριμένο αυτό τρόπο αυτή την ιστορία με το κοριτσάκι!
Χ: Γνωρίζω όμως από άλλους ότι αυτή είναι μια αληθινή ιστορία!
Ν: Αυτό σημαίνει πρώτον, ότι υπάρχουν πολλοί ρουφιάνοι γύρω μου, χαχαχα!!! Κατά δεύτερον, ναι, είναι μια αληθινή ιστορία που είναι όμως και η καθημερινότητά μας. Πως είναι δυνατόν ένα κοριτσάκι που πουλάει χαρτομάντιλα και λουλούδια από τα 6 του χρόνια, (τουλάχιστον τότε το είχα πρωτοδεί και γνωρίσει σε έναν καφενέ στο Θησείο), να το ξανασυναντώ στα 12-13 του, να με θυμάται, να με φωνάζει και να μου κάνει μία κουβέντα που με σταυρώνει σε μάρμαρο!!! Και το αστείο; Δεν έχω απάντηση να του δώσω!!! Δεν έχω απάντηση, το καταλαβαίνεις; Τι να του πω για τον κόσμο που του φτιάξαμε για να ζήσει; Για τον κόσμο που του χαρίσαμε και έχουμε την απαίτηση να τον προσκυνάει. Και φταίμε εμείς και αυτή η περίφημη και δοξασμένη ηλίθιοφανής γενειά πριν από εμάς. Πες μου λοιπόν; Δεν αξίζει να γίνει τραγούδι; Kαι το τραγούδι αυτό δεν λέει τίποτε άλλο παρά τον τρόπο που συναντήθηκα με την μικρή και την κουβέντα που μου έκανε! Τίποτε άλλο! Προσπαθώ να σου τα πω όσο πιο περιληπτικά γίνετε!
Χ: Διαπιστώνω, ότι κατά βάση όλα σου τα τραγούδια είναι αυτοβιογραφίες. Έτσι είναι;
Ν: Στο μεγαλύτερο ποσοστό.
Χ: «Περάσαν τα χρόνια μαζί με εμάς»;
Ν: «Μα εσύ επιμένεις και τραγουδάς. Για ότι πιο όμορφο υπάρχει στη ζωή.....»
Χ: Δε στο είπα για να μου πεις τη συνέχεια!!! Χαχαχαχα!!!!
Ν: Όχι βέβαια! Απλά σου απάντησα! Χαχαχα!
Χ: Μάλιστα... «Φρίδερ»; Τί είναι το «Φρίδερ»;
Ν: Το χαϊδευτικό του Φριδερίκου. Άλλη μία περίπτωση επιβίωσης ενός μικρού “παιδιού των φαναριών” στη “σύγχρονη” και πολύ “όμορφη πλαστική” κοινωνία μας. Κι εμείς χαιρόμαστε!!! Τι να πω.... Τα υπόλοιπα τα λέει το τραγούδι.
Χ: «Κόκκινο κρασί»;
Ν: Το τραγούδι μιας εφηβικής αγάπης, όπου τους στίχους τους είχα γράψει στα 16 μου.
Χ: Τόσο παλιά;
Ν: Τίποτα δεν είναι “τόσο παλιό” όσο δεν φεύγεις από κοντά του.Δεν έχει περάσει καιρός από τότε. Σαν να ’γινε εχθές και κρατάει ακόμα αυτό το έντονο κόκκινο χρώμα. Κόκκινο είναι το χρώμα της αγάπης αλλά κόκκινο και το χρώμα του μίσους. Κόκκινο είναι το χρώμα της ζωής και του αγώνα!
Χ: Το έτερον ήμισυ τι λέει γι’ αυτά;
Ν: Τί λες τώρα; Σου μοιάζω να κάνω αγοραπωλησίες συναισθημάτων; Πώς σου φαίνομαι; Ούτε μπορώ να ακούω αυτό το περίφημο και γελοίο πράγμα, περί “διαχείρησης” συναισθημάτων, όπως τώρα τελευταία έχει γίνει της μόδας. Άκου εκεί; «Πρέπει να μάθεις να διαχειρίζεσαι τα συναισθήματά σου». Το άκουσα ΚΑΙ αυτό!!! Τί είναι τα συναισθήματα; Μετοχές ή αμοιβαία κεφάλαια. Ότι ηλιθιότητα τους λένε οι ψυχολόγοι τους το κάνουν τρόπο ζωής. Το άλλο μου μισό δεν έχει να φοβηθεί τίποτε από εμένα όσο δεν προσβάλει την καρδιά μου, την ψυχή μου και την ιστορία μου! Τί λες τώρα; Αλλά φεύγει η κουβέντα αλλού και δεν το θέλω αυτό.
Χ: Σεβαστό. «Με 2 μικρά μαχαίρια»;
Ν: Άν σου έλεγα ότι κι αυτό είναι ερωτικό τραγούδι, θα με καταλάβαινες;
Χ: Λίγο δυνατό για ερωτικό, δεν νομίζεις;
Ν: Μα ο Έρωτας δεν είναι πάντα χαμηλών τόνων! Δεν είναι μόνο ροζ! Έχει τις εντάσεις και τις επιθέσεις του. Έχει τη φθορά και την άμυνα. Έχει τη διεκδίκηση και την υπερβολή. Αυτός είναι ο κόσμος μας κι αυτό είναι και το λάθος μας.
Χ: Αρχίσαμεεε.....! «Μυρίζω αγάπη, μοιράζω αγάπη». Το επόμενο τραγούδι.
Ν: Μυρίζω αγάπη, μοιράζω αγάπη!!
Χ: Ναι... το λοιπόν...; Οκ, κατάλαβα! Πάλι καλά που σε ξέρω!
Ν: χαχαχα! Κάποια πράγματα δεν αλλάζουν!
Χ: «Προσευχή στο Θεό Απόλλωνα».
Ν: Αποσπάσματα από το Ομηρικό έπος «εις Απόλλων».Τιμή και Δόξα στο Όνειρο των Ελλήνων κι εδώ δεν έχω να συμπληρώσω τίποτε άλλο!!! Η πραγματικότητα και το όνειρο μαζί!!!
Χ: «Θα ‘χω ξεχάσει και θα ‘χω ξεχαστεί».
Ν: Ο επικήδειός μου. Όταν με το καλό θα φύγω από αυτόν τον κόσμο και θα γυρίσω σπίτι μου, θέλω οι φίλοι μου, παλιοί και καινούργιοι, να το ακούν και να με θυμούνται!
Χ: Λίγο μακάβριο αυτό δεν είναι;
Ν: Τί πιο σίγουρο από τον Θάνατο;
Χ: «Πληρώνω την Αγάπη», όπως βλέπεις καλύπτομαι από τις απαντήσεις και δεν ρωτάω πολλά πράγματα.
Ν: Χαχαχα!!! Τί καλός άνθρωπος είσαι τελικά!; Πληρώνω την αγάπη, πληρώνω τη συνήθεια που πονάει.Η κατάντια και το ζόρι. Η συνήθεια του να εκφράζεις τις “αγάπες” σου, χωρίς να υπολογίζεις το κόστος. Ναι, όσο κι αν σου φαίνεται περίεργο. Το στάδιο που η πράξη γίνετε συνήθεια! Τί χαρά; Τί ομορφιά; Τί γοητεία; Δίνεις στον εαυτό σου τον έπαινο και την τιμωρία! Το δίνεις εσύ, δεν περιμένεις τους άλλους! Κι ο δικός σου ο έπαινος είναι πολύ μεγαλύτερος από των άλλων! Η τιμωρία που εσύ επιλέγεις είναι πιο σκληρή από των άλλων! Γίνεσαι μόνος σου ο ήρωας κι ο τιμωρός σου! Τί ανώμαλο αυτό!; Ε...; Αλλά αυτό μ’ αρέσει!
Χ: Ε!... Τί άλλο θα ακούσω; «Ο εμποράκος»;
Ν: Παλιές καλές και κακές εποχές. Εμπειρίες και διδάγματα.Χαστούκια και χαιδέματα. Από όλα τα άσχημα γύρω σου μπορείς (εάν και μόνο εάν έχεις την διάθεση για τον αγώνα, τον προσωπικό σου αγώνα και μιλάω για την διάθεση γιατί την δύναμη την έχουμε όλοι), να δεχθείς και να απορρίψεις. Με γνώμονα πάντα να συνεχίσεις το “έργο” σου έχοντας άποψη, έχοντας όραμα και χαρά για την ζωή που σου προσφέρει η μητέρα φύση. Όλοι κοιτούν και προσπαθούν να φτιάξουν μια καλύτερη ζωή έχοντας ένα καλύτερο και πιο υψηλό εισόδημα. Έχοντας μια καλύτερη δουλειά και πρόσεξε εδώ κάτι σοβαρό...δουλειά όχι εργασία..., (τα ζώα...), ένα καλύτερο σπίτι λες και όταν ψοφήσουν θα το πάρουν μαζί τους κι ένα καλό, ακριβό αυτοκίνητο. Ξεχνάνε όμως ένα πράγμα. Τον κόπο και την προσπάθεια για να γίνεις ένας καλύτερος άνθρωπος. Και σου χρειάζεται μόνο ένα κόκκινο μολυβάκι για να ρίξεις λίγο χρώμα στις στάχτες. Στις δικές σου στάχτες! Αλλά αυτό θα μου πεις θέλει πολύ κόπο και που να κουραζόμαστε τώρα; Ε; Σου λέω πολλά; Σε κουράζω;
Χ: Όχι βέβαια, είναι αρκετά ενδιαφέρον οι απόψεις σου! Πες μου για το «Να με θυμάσε». Ποια, που, πότε, γιατί, πες τα όλα, χαχαχα!!!
Ν: Να με θυμάσαι. Να μην με ξεχάσεις γιατί δεν είναι μόνο το αν πέρασα εγώ από τη ζωή σου, αλλά εσύ έκανες σίγουρα μια βόλτα από την δική μου. Κι αυτό το θεωρώ χαρά μου και είναι χαρά μου να σου αφιερώσω αυτό το τραγούδι.
Χ: Μεγάλη τιμή γι αυτήν που το έγραψες.
Ν: Αυτό το ξέρει μόνο αυτή. Για εμένα σίγουρα είναι μεγάλη χαρά που κατάφερε και με έκανε να νιώσω μαζί της τόση ομορφιά κι εγώ είμαι αυτός που την ευχαριστεί και νιώθω την τιμή απέναντί της.
Χ: Με συγκινεί αυτό!!!
Ν: Κι εμένα, πίστεψέ με!
Χ: «Φωνες Αγγέλων»; Πρέπει να ήταν κάτι ιδιαίτερο για ‘σένα αυτό το τραγούδι.
Ν: Μου μύριζε κάποιος τόπος. Και πήγα εκεί. Δεν πίστευα ότι υπήρχε τέτοια επικοινωνία σε κάποια “σημεία”. Δεν πίστευα ότι εισέπραττα καθημερινά τόση ενέργεια και μου έλεγε να μείνω εκεί για τον χρόνο που αυτό χρειαζόταν να με έχει και που αυτό χρειάζεται για να με “ετοιμάσει”.
Χ: Τί εννοείς να σε “ετοιμάσει”;
Ν: Ξέρει αυτό!!! Μου έδωσε εργασία, μου έδωσε τσακωμούς, χαρές, λύπες, εντάσεις! Με γέμισε με θλίψη! Μου πρόσφερε έντονους και μεγάλους έρωτες! Με ξαναφώναξε και 2η φορά για να με ρωτήσει αν έμαθα τα μαθήματά μου κι όταν είδε ότι ήμουν ακόμα μαλθακός με κάποιες καταστάσεις μου τράβηξε τέτοια σφαλιάρα για να ξυπνήσω που ήταν όλη δική μου. Και με ξανάβαλε κάτω για να ξεπεράσω τα όριά μου. Κι όταν έσπασε ο “κρίκος”, μου έβαλε καινούρια όρια για να δει αν αντέχω. Και μπροστά πάλι εγώ. Παλικαρίσια. Και το λέω αυτό και το εννοώ και χαίρομαι. Με ξαναφωνάζει και 3η φορά. Και ξανά πάλι καινούρια όρια και ξανά και ξανά. Κι όταν με είδε ότι ήμουν έτοιμος, με βάφτισε για και με άφησε να φύγω δυνατός, νικητής πλέον.
Χ: Με "βάφτισε"; Τί εννοείς;
Ν: Αυτό δεν μπορώ να σου το εξηγήσω. Συγνώμη. Σε αυτό το μέρος δεν του ταιριάζει τραγουδάκι ροζέ, με φρουφρού κυμματάκια και ερεθιστικά κλισέ χρώματα κακομαθημένων καλοντυμένων κυράδων. Εκεί μάθαινα τους ξένους να χειροκροτούν τον Ήλιο που Ανατέλλει κι όχι αυτόν που ξαπλώνει όπως θέλουν οι γητευτές του χρήματος να παρουσιάζουν. Φεύγοντας για την χώρα τους μου έσφιγγαν το χέρι και μου έλεγαν «ευχαριστώ» που έμαθαν να κοιτούν με έναν καινούριο για αυτούς τρόπο τους Έλληνες αλλά και με τον Αληθινό - Ελληνικό τρόπο το ζωτικό αυτό στοιχείο. Και το ευχαριστώ ήταν μεγάλο, πίστεψέ με! Έλαμπε! Στον τόπο αυτό όμως υπάρχει ένταση. Το μέρος “βράζει” από κάτω. Εκεί υπάρχει μεγαλείο. Εκεί ζει ο Θεός με το Διάβολο παρέα. Εκεί αρχίζεις να ζωγραφίζεις στον καμβά σου τα πράγματα που μόνο αν είσαι ΡΟΚ στη ζωή σου μπορείς να τα καταλάβεις. Αλλά πρέπει να πάρεις το "σινιάλο", του πότε πρέπει να αποχωρήσεις γιατί αλλιώς...απλά πέθανες. Σ’αυτό το μέρος υπάρχει δρόμος για να πηγαινοέρχεσαι στην Ανδρομέδα!
Χ: "Σινιάλα...", "βαφτίσια...", δεν τα πολυκαταλαβαίνω όλα αυτά και δε σε ρωτάω, αλλά από ότι βλέπω σε έχει επηρεάσει πάρα πολύ το μέρος!
Ν: Όχι, Χρήστο! Με επιβεβαίωσε!
Χ: Σου αρέσει η ταχύτητα ε;
Ν: Ξέρω τι εννοείς. Όταν έχω καλά φρένα, ναι! Χαχαχα!!!
Χ: Ενδιαφέρον σημείο στη ζωή σου λοιπόν!
Ν: Ναι..., ήταν! Την ώρα και την στιγμή που έπρεπε. Φαντάσου μόνο, ότι το τραγούδι ολοκληρώθηκε μέσα σε 7 μέρες.Ήταν έτοιμο όταν γύρισα για 2η φορά στην Αθήνα χωρίς να ξέρω τι θα γράψω! Αλλά αυτό ήταν έτοιμο! Εγώ αναπολούσα κι αυτό μου έδειχνε την συνέχεια!
Χ: «Νέα Τάξη Πραγμάτων». Το τελευταίο τραγούδι του cd.
Ν: Δεν το θεωρώ τραγούδι αυτό. Δεν είναι τραγούδι. Είναι απλά μία κουβέντα μεταξύ πατέρα και κόρης. Στην αρχή ήθελα να το ονομάσω Νέα Τάξη Θυμάτων αλλά οι " καλοφτιαγμένες κοκέτες"..., θα θύμωναν πιο γρήγορα από ότι πρέπει μαζί μου.
Χ: Και γιατί “πρέπει”;
Ν: Μα είναι κανόνας ζωής.
Χ: Λίγο πιο απλά;
Ν: Απλά είναι.
Χ: Καλά δεν επιμένω!
Ν: Μπορείς όμως να συνεχίσεις να είσαι φίλος μου! Χαχαχα!!!
Χ: Χαχαχα!!! Όμορφη η αναφορά για τα τραγούδια σου! Πες μου τώρα για τους μουσικούς που συμμετέχουν στην παρούσα παραγωγή.
Ν: Αναλυτικά, το ποιος, το τί όργανο έχει παίξει και σε ποιο τραγούδι είναι όλα μέσα στο βιβλιαράκι του cd. Είναι αρκετές οι συμμετοχές από φίλους και φίλες μουσικούς. Μην μου το κάνεις όμως τώρα αυτό το πράγμα.
Χ: Ναι, αρκετά άτομα βλέπω. Ξέρω όμως ότι τα βασικά μέλη είναι 5.
Ν: Πάντα ένας ρίχνει τα χαρτιά! Τώρα αν στρωθεί καλό "τραπέζι" και ευχαριστηθούμε το παιχνίδι, θα περάσουμε κι ευχάριστα! Η παρτίδα ξεκινάει από 2 άτομα κι από εκεί και έπειτα όσους χωράει το τραπέζι! Στην τελική κολάμε κι ένα δεύτερο από δίπλα! Καρέκλες υπάρχουν!
Χ: Καλό κι αυτό! Θα ήθελα να σε ρωτήσω και κάτι άλλο. Βλέπω ότι δίνεις ιδιαίτερη σημασία στο artwork και γενικά στο όλο στήσιμο του cd.
Ν: Ναι. Αυτό είναι αλήθεια κι εκτός από την ηθική ικανοποίηση που νιώθω όταν έχω στα χέρια μου ένα όμορφο πραγματάκι, θέλω αυτός ο άνθρωπος που θα δώσει τα χρήματά του για να το αγοράσει, να έχει κάτι ωραίο για την δισκοθήκη του, για την συλλογή του. Να μην σκεφτεί τα χρήματα που θα δώσει. Πολλοί δεν τα έχουν κι όλας. Θέλω οι άνθρωποι που νιώθουν και σκέφτονται ΜΟΝΟ ΓΥΜΝΑ να είναι ευχαριστημένοι και χαρούμενοι από το αποτέλεσμα μίας προσπάθειας. Όσο μπορούμε να τους ικανοποιήσουμε τέλος πάντων. Τουλάχιστον προσπαθούμε κι αυτό αξίζει έναν καλό λόγο για τα παιδιά που εργάζονται για το ΜΟΝΟ ΓΥΜΝΟ. Το βιβλιαράκι που βρίσκετε μέσα στο πακέτο παρέα με το cd, είναι 32 σελίδες, έγχρωμο, στο οποίο αναγράφονται οι στίχοι υποστηριζόμενοι από φωτογραφικά μοντάζ και όχι μόνο. Έχει κι άλλα δυνατά σημεία, τα οποία θα τα ανακαλύψουν αυτοί που θα το αγοράσουν. Δεν θα ήθελα να πω τίποτε άλλο.
Χ: Αυτό που μου αρέσει σε ‘σένα είναι ότι, όλες οι συνεντεύξεις σου δεν είναι 5 πράγματα και τελειώσαμε. Αναλύεις και εξηγείς τα θέματα όσο χρόνο κι αν σου τρώει αυτό. Και είναι ευχάριστο για κάποιον που παρακολουθεί την συζήτηση. Σ’ ευχαριστώ για το χρόνο σου.
Ν: Δείξε μου τον φίλο σου να σου πω ποιός είσαι. Κι εγώ σ’ευχαριστώ που ασχολήθηκες με εμένα και το ΜΟΝΟ ΓΥΜΝΟ, αλλά να ξέρεις ότι η κουβέντα διαρκεί τόσο, όσο μπορείς να απολαύσεις έναν καλό καφέ με μια καλή παρέα και με την ησυχία σου. Εδώ δεν μπαίνουν όρια. Κι επειδή είμαστε κι Ελληναράδες τον καφέ μας τον απολαμβάνουμε! Έτσι!!!