Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΚΗΝΗ ΠΟΥ «ΣΠΑΕΙ» ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ

Η ώρα των «ανεξάρτητων»

Συναυλίες, φεστιβάλ, do-ityourself παραγωγές, χορηγοί, «χορεύουν» στον ρυθμό της νέας ελληνικής «ανεξάρτητης» ροκ- και όχι μόνο- σκηνής, που ο ήχος της φτάνει ώς την άκρη του κόσμου

Mία ωραία μέρα απάντησε στο τηλέφωνο και άκουσε την πρόταση: να μπει ένα κομμάτι του σε μια ροκ συλλογή. Εκείνος κάπου στου Ζωγράφου, οι άνθρωποι που τηλεφώνησαν κάπου στη Μινεσότα της Αμερικής- το όλο πρότζεκτ διεθνές. Ρώσοι, Αυστραλοί, Ιάπωνες και Μεξικάνοι μέσα και άλλοι πολλοί.
«Έγινε έτσι ακριβώς, είχαν ακούσει κομμάτια στο myspace, ψάχνοντας προφανώς. Πρόκειται για μια ανεξάρτητη εταιρεία που αναλαμβάνει να κάνει ό,τι μια μεγάλη. Μου φάνηκε πως είχε ενδιαφέρον», λέει ο Μιχάλης Τσαντήλας, που συμμετέχει ως Αrockaria, με το κομμάτι «Wayward Βlues» στη συλλογή «Rock4Life Ιnternational, Vol.14». Στην ίδια συλλογή και άλλοι τρεις Έλληνες, οι Vavel Gr- Vassilis Veliopoulos, Ρete Chris και Βivuac. Έτσι, για να γνωριστούν καλύτερα.
Τυχαίο περιστατικό; Κάθε άλλο. Η ελληνική «ανεξάρτητη» σκηνή αλλάζει ρόλο. Μπαίνει στο προσκήνιο και παίρνει φόρα. Αναποδογυρίζει τα ΧFactor και άλλα συναφή. Τρία φεστιβάλ κρατάνε τον τόνο αυτές τις ημέρες και οι σκηνές υποδέχονται τους νέους σταρ. Οι χορηγοί «χορεύουν» σε indie (ανεξάρτητο) ρυθμό και η τηλεφωνία χτυπάει σε ελληνικό ροκ τόνο. Τhe Νew Greekz Do Ιt Βetter, όπως λέει το Φεστιβάλ στο Αrt Ηouse με γκρουπ από όλες τις μουσικές γωνιές, σαν τους Βurger Ρroject, τους Quasamodo Οrchestra, τους Οne Ηour Βefore the Τrip.
Μπορεί αυτή η νέα φουρνιά των ανεξάρτητων να αφήσει πίσω την πίστα; Και να γεμίζει χώρους πιο πολύ από Βίσση και Βανδή; Μην το δείτε απίθανο. Τα πράγματα αλλάζουν πιο γρήγορα από όσο νομίζει κανείς.
Επομένως, ρωτάμε τους πρωταγωνιστές, καλά νέα για την indie σκηνή;

«Τα καλά νέα είναι πως το αρχικό ενδιαφέρον που αναπτύχθηκε το 2006, κυρίως λόγω της εμφάνισης του myspace, δεν ήταν τελικά ένα περαστικό hype. Απόδειξη η καλή μουσική που μας προσφέρουν ακόμη εκείνα τα σχήματα αλλά και η εμφάνιση σημαντικών νέων- βλ. τους 19χρονους Εxposed Βy Οbservers ως χαρακτηριστικό παράδειγμα, ανάμεσα σε άλλους», λένε οι Ζebra Tracks, από τα γκρουπ που έκαναν αμέσως γκελ στο κοινό, και κυκλοφόρησαν μόλις το καινούργιο τους «Α Family Ρicture from... Ζebra Τracks», όχι τυχαία όπως μας λένε, με αυτόν τον τίτλο.

«Η διαδικασία δημιουργίας και παραγωγής του μέσα από τις προσπάθειες όλων μας το κάνει ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της σύγχρονης ανεξάρτητης ελληνικής σκηνής. Για μας είναι σαν μια δικιά μας κοινή οικογενειακή φωτογραφία που αντιπροσωπεύει ίσως την ευρύτερη οικογένεια αυτής της σκηνής». Και μόνο να δεις το artwork των Ζebra Τracks (αλλά και άλλων σχημάτων) καταλαβαίνεις πως έγινε κι αυτό με ιδιαίτερη διάθεση και άποψη. Μετράει. Στο ίδιο Ιndie Rock Βands΄ Festival στον Σταυρό του Νότου παίζουν σταρ της σκηνής όπως οι Μatisse και νέοι σταρ της σκηνής όπως οι Τransistor, από τους «παλιούς» πια κι αυτοί, ωραίους και ανεξάρτητους- έχουν ήδη έξι χρόνια στην πιάτσα. Ποια ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία που συνάντησαν μέχρι εδώ στο να κάνουν μουσική και να φτάνει αυτή στον κόσμο;

Στην εποχή μας το να φτάσει η μουσική σου στον κόσμο είναι το μόνο εύκολο και μάλιστα πριν ακόμη βγάλεις δίσκο! Οι δυσκολίες που συναντάμε είναι μάλλον οι γνωστές καθημερινές αντικειμενικές, αφού όλοι μας δουλεύουμε σε μια και δυο δουλειές και πρέπει να έχουμε τον χρόνο, την όρεξη και την ετοιμότητα να ασχοληθούμε με τη μουσική μας. Γιατί φυσικά αν περιμέναμε να ζούμε από αυτά που αμειβόμαστε ως μουσικοί θα είχαμε τεράστιο πρόβλημα επιβίωσης και μάλλον θα τα παρατάγαμε». Δύσκολο να τα παρατήσεις, αν έχεις ξεκινήσει όπως οι Transistor που περιγράφουν τις πιο σημαντικές στιγμές ως εδώ.

«Η αρχή ήταν αρκετά επεισοδιακή, το πρώτο live έγινε στο Ρόδον σαν support στους Σουηδούς Unisex χωρίς καλά καλά να το καταλάβουμε. Πολύ σημαντικό γεγονός ήταν όταν ο Δημήτρης Παπασπυρόπουλος δέχτηκε να κάνει παραγωγή στον δίσκο μας. Επίσης, όταν βρεθήκαμε στο στούντιο με τον Craig Walker (Αrchive) να ηχογραφούμε μαζί το «Lover (Νame it what you will)», και τη μεγάλη ανατριχίλα μας, όταν τον ακούσαμε να το ερμηνεύει. Και φυσικά όταν το καλοκαίρι που πέρασε ανοίξαμε τους James για 3 συνεχόμενες sold out συναυλίες στη Θεσσαλονίκη. Ήταν τόσο το δέος που νιώθαμε παίζοντας πριν από ένα τόσο σημαντικό γκρουπ και σε ένα κοινό 20.000 ατόμων».

ΓΡΑΦΕΙ: Μαρία Μαρκουλή