ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥ ΗΛΙΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

Στις 13/1/2009 πρώτες πρωινές ώρες,

συλλαμβάνεται ο γιος μου,

σε αρκετή απόσταση από τα γραφεία της δημοτικήςαστυνομίας,

ως ύποπτος για εμπρησμό στην είσοδο του κτηρίου.....

Ξυλοκοπείται άγρια,

προσάγεται στηΓΑΔΘ κάτω από βάρβαρη συμπεριφορά των διωκτικών αρχών,

έχοντας πέραν των άλλωνκαι δύο κατάγματα στο αριστερό του χέρι, όπου του τοποθετείται γύψος.

«Γλίστρησε κατά την καταδίωξη» θα δηλώσουν οι διωκτικές αρχές. Πώς να μην τους πιστέψουμε,πώς να μην είναι όπως τα λένε;

Έτσι είχε γλιστρήσει και ο φοιτητής με τη ζαρντινιέρα…....

Σύνηθες φαινόμενο. Όπως πιστέψαμεπριν λίγο καιρό ότι ο αστυνομικός επέστρεψε επειδή κινδύνεψε από ένα 15χρονοαγόρι (Αλέξη) και αναγκάσθηκε να πυροβολήσει για να προστατευθεί. Εξοστρακισμόςθα πει το σύστημα. Τους πιστέψαμε και πάλι!!!....

Την ίδια μέρα της Τρίτης 13/1/2009 εκτυλίσσεται το «θέατρο του παραλόγου».

Είκοσι και πλέον αστυνομικοί τηςασφάλειας εισβάλλουν στο σπίτι του γιου μου στην Θεσσαλονίκη και ποδοπατούνόποιο βιβλίο βρίσκουν στο γραφείο του. Εισβάλλουν στο εστιατόριο όπου εργάζεται,αδειάζουν τα ράφια της κουζίνας, τρομοκρατούν τους πελάτες που επέλεξαν τοσυγκεκριμένο μαγαζί για φαγητό.....

Λίγη ώρα αργότερα άλλοι τόσοι αστυνομικοίτης ασφάλειας έρχονται στο σπίτι μου στην Κοζάνη. Με βρίσκουν τυχαία στο γκαράζτου αυτοκινήτου και χωρίς καν να πουν ποιοι είναι, ποιος τους στέλνει, για ποιολόγο ήρθαν, αρπάζουν τα κλειδιά του αυτοκινήτου από τα χέρια μου και το κάνουνφύλλο και φτερό. Ύστερα με πάνε σηκωτό μέσα στο σπίτι μου, όπου ο έλεγχοςσυνεχίζεται χωρίς κανένας να δώσει μια εξήγηση ούτε σε μένα, ούτε στην γυναίκαμου.....

Το απόγευμα της ίδιας μέρας οι ίδιοιαστυνομικοί εισβάλλουν στο πατρικό μου σπίτι στο χωριό (είκοσι χιλιόμετρα απότην πόλη), όπου διαμένει μόνη της, η ηλικίας 83 χρονών μητέρα μου. Βλέπετε λίγηώρα πριν ενώ βρισκόταν στο σπίτι μου στην Κοζάνη, μου ζητούσαν επίμονα να τουςακολουθήσω στο χωριό. Αρνήθηκα λέγοντας τους, ότι το σπίτι στο χωριό είναι τηςμάνας μου.Εκεί αφού μίλησε κάποιος τηλεφωνικά μπροστά μου με κάποιον ανώτερο,μου είπαν χαρακτηριστικά.....

«Αφού το σπίτι στο χωριό δεν είναιδικό σου τότε δεν θα πάμε».....

Πάλι τους πιστέψαμε !!!....

Αφηνιασμένοι έψαχναν παντού μπας καιεντοπίσουν το παραμικρό και «δέσει το πράγμα», σε μια κακοφτιαγμένη αστυνομικήιστορία.....

Τα αποτελέσματα της έρευνας ? ΕΥΡΗΜΑΤΑΤ Ι Π Ο Τ Α....... ..

Το βράδυ της ίδιας μέρας ο γιος μου οδηγείται κάτω από δρακόντειαμέτρα ασφαλείας (!) στην ανακρίτρια όπου παίρνει 48ωρη προθεσμία να απολογηθεί.Την Πέμπτη το μεσημέρι απολογείται στην ανακρίτρια.

Η εικόνα των διωκτικώναρχών έξω από τα γραφεία ανακριτή και εισαγγελέα, εικόνα έντονης βαρβαρότητας.Αστυνομικοίέχουν περικυκλώσει τον γιο μου και το δικηγόρο του, ενώ δεκαπέντε και πλέονάνδρες των ΜΑΤ, με πανοπλίες, ασπίδες, δημιουργούν ασφυκτικό κλοιό ανάμεσα στογιο μου, στο δικηγόρο του από την μια και σε μένα, τη μάνα του, τον αδελφό του,την κοπέλα του και τη θεία του από την άλλη.

Οι ασπίδες των ΜΑΤ είναικαρφωμένες στα πρόσωπα μας.....

Στόχος ? Να μη μπορούμε να βλέπουμε έστω από μακριά τοπαιδί μας.Ίσως έτσι προστάτευαν τη χώρα, τη δημοκρατία από εξωτερικό κίνδυνο(ασύμμετρη απειλή;).....

Η δημοκρατία σε όλο της το μεγαλείο. ....

Ούτε το κλάμα, ούτε τα λόγια τηςμάνας του γιου μου, «Σας παρακαλώ αφήστε με τουλάχιστον να βλέπω το παιδί μουέστω από μακριά», δεν τους συγκίνησε.....Η απόλυτη τάξη στο αποκορύφωμα της!!!! ....

Ε Λ Ε Ο Σ!...... ..

Το κατηγορητήριο ? ....

Δύο (2) πλημμελήματα και ένα (1)κακούργημα. Μόνη μαρτυρία, η κατάθεση ενός αστυνομικού.....

«Μαρτυρίες καρμπόν από ΜΑΤατζήδες», θα γράψει γενικά η Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία σε άρθρο της, τρεις μέρες αργότερα στις 18/1/2009. Αναφέρει χαρακτηριστικά.....

« Συλλήψεις στο σωρό έκανε η ΕΛ.ΑΣ, ενώ δεκάδες συλληφθέντες παραπέμπονται με μόνο στοιχείο έω λ ε ς κ α τ α θ έ σ ε ι ς α σ τ υ ν ομ ι κ ώ ν.Ωστόσο τις περισσότερεςφορές οι κατηγορίες της ΕΛ.ΑΣκαταρρέουν. Οι μαρτυρίες των αστυνομικών αποδεικνύονται δικαστικά αναξιόπιστες ».....

Το αποτέλεσμα όμως είναιότι οι προφυλακίσεις συνεχίζονται και τα παιδιά παραμένουν φυλακισμένα....... ..

Ο γιος μου αρνείται επίμονα τιςκατηγορίες.Αρνείται τα πάντα, όπως και την υποτιθέμενη «επ’ αυτοφώρω σύλληψητου ».

Απλά γιατί είχε μεταφέρει έναν συνάδελφό του στο σπίτι του στην περιοχήμετά τη δουλειά και δεν έχει καμιά σχέση με το γεγονός.....

Παρ’ όλα αυτά όμως κρίνεταιπροφυλακιστέος.....

Οι αστυνομικοί της Ασφάλειας με τοπου ακούν την απόφαση αυτή πανηγυρίζουν μπροστά του, μπροστά μας.Πέτυχαν αυτόπου ήθελαν. Την προφυλάκιση του. ....

Ο γιος μου οδηγείται με συνοπτικέςδιαδικασίες την ίδια μέρα στις φυλακές της Άμφισσας.Η οδύσσεια του γιου μουσυνεχίζεται....... ..

Σε μένα, στην οικογένειαμου, μένει Ο ΤΡΟΜΟΣ, Ο ΘΥΜΟΣ, Η ΝΤΡΟΠΗ,Η ΝΤΡΟΠΗ, Η ΝΤΡΟΠΗ…........

Όχι για τον γιο μου. Α Ν Τ Ι Θ Ε ΤΑ.....·

Για τις διωκτικές μας αρχές.....·

Για την κοινωνία μαςπου επιτρέπει να συμβαίνουν όλα αυτά με την απάθεια, την αδράνεια που τααντιμετωπίζει.....·

Γιαόλους τους γονείςπου τα βλέπουμε, που τα παρακολουθούμε, που τα ζούμε και παρ’ όλα αυτά μαςδέρνει η «απάθεια του καναπέ».....·

Για όλους εμάς, τη γενιά μας,τους «βολεμένους της καθημερινότητας ».....·

Για μένα πουεπέλεξα τα τελευταία χρόνια να παρακολουθώ όλα αυτά και να τα σχολιάζω απόμακριά και αφ’ υψηλού.....·

Για μένα που απότα δεκαοκτώ μου χρόνια φοιτητής, επέλεξα, εντάχθηκα, αγωνίστηκα, με όλεςμου τις δυνάμεις σε έναν πολιτικό χώρο, ο οποίος πρότεινε, ψήφισε καιπρώτος εφάρμοσε τον αντιτρομοκρατικό νόμο (τρομονόμο), όχι για τουςπραγματικούς τρομοκράτες, αλλά για τους νέους, τους μαθητές, τουςφοιτητές, τα παιδιά μας, για όλα τα παιδιά.Που ακόμα και σήμερα, διστάζειπολιτικά να αναγνωρίσει ότι έκανε λάθος.....·

Για τα μέσα ενημέρωσηςπου σε μια σύμπλευση με την κυβερνητική αντίληψη, βλέπουν στην καθημερινότητα μόνο «κουκουλοφόρους», «ταραξίες», «κατεστραμμένεςπεριουσίες».....·

Για την σημερινή πολιτείαπου δεν «ακούει», αγανακτεί και αντιδρά παράνομα, βάρβαρα, επειδή υπάρχουνμερικά ζωντανά κύτταρα στην κοινωνία μας, που δεν συμβιβάζονται, διαμαρτύρονται με όλη αυτή την οργανωμένη κρατική ασχήμια.....

Από την άλλη μεριά, νιώθωπερήφανος για τον γιο μου που είναι σήμερα προφυλακισμένος με έναψεύτικο, στημένο, φτιαγμένο στα μέτρα των διωκτικών αρχών κατηγορητήριο....... ..

Γ Ι Α Τ Ι?....·

Γιατί απλά διαμαρτύρεται.....·

Γιατί νοιάζεται.....·

Γιατίέχει άποψη, την οποία και κοινοποιεί.....·

Γιατίδιεκδικεί την δική του καθημερινότητα.....·

Γιατίδεν συμβιβάζεται με τα κακώς κείμενα της κοινωνίας μας.....·

Γιατί βιώνει όπως όλοι μας, την οικονομική κρίση σε συνθήκες αστυνομικής,πολιτικής, οικονομικής και θρησκευτικής διαφθοράς και απορρίπτει όπως οιπερισσότεροι νέοι τον «εφιάλτη του φρικτού μέλλοντος».....·

Γιατίαπλά είναι Α ν α ρ χ ι κ ό ς καιθέλουν να πλήξουν τον ιδεολογικό και πολιτικό του χώρο.....Ότιδεν πέτυχε η αστυνομία με την ενεργοποίηση του καθεστώτος ομηρίας που βρισκότανγια ένα (1) χρόνο ο γιος μου, μαζί με άλλους δύο φίλους του, μετά το απίστευτοδιογκωμένο κατηγορητήριο που έστησαν και τότε οι διωκτικές αρχές, επεδίωξαν καιτο κατάφεραν τώρα, στέλνοντας τον στην φυλακή. Έτσι εκδικητικά.Γι αυτό καιπανηγυρίζουν....... ..

Η χώρα μας μαστίζεταικαθημερινά από κάθε είδους σκάνδαλα και είναι όλοι τους σήμερα ελεύθεροι.Άλλοιφορτωμένοι με ένα σωρό σκάνδαλα στην πλάτη τους, αρνούνται ακόμα και ναπαρουσιαστούν στην δικαιοσύνη για νααπολογηθούν, προκαλώντας έτσι την κοινωνία μας.Όμως δεν τους αγγίζει, δεν τουςπειράζει κανείς.....

Τους προφυλάσσει το ίδιοτο σύστημα. ...... ..

Δυστυχώς η ασφάλεια, οι διωκτικέςαρχές, στηνπροσπάθεια τους να κάνουν τους πολίτες κάθε πόλης να νοιώθουν ασφαλείς, κατασκευάζουνενόχους, στερώντας σήμερα από μένα, από την γυναίκα μου και από πολλούςάλλους γονείς τα παιδιά μας....... ..

Φ Τ Α Ν Ε Ι Π Ι Α!...... ..

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΓΙΟ ΜΑΣ!...... ..

Νικόλαος Νικολάου, Κοζάνη