Έμαθα, ένοιωσα, έζησα κι αγάπησα, μαγεύτηκα, πήρα, σκάρωσα, μοιράστηκα, φώναξα, χτύπησα, τα όμορφα δε μαγάρισα χάρισα, γλέντησα κι ακόμα δε κουράστηκα. Τολμάω να πω, τώρα που τα πενήντα ζυγώνω ότι καλά έκαμα μικρός και δε τους πίστεψα. Μέσα μου, τις θύμησες καλοκλειδώνω. Άργησα, αλλά εκείνο το παιδί, το γνώρισα, το γήτεψα.

B.D FOXMOOR - Για 'κείνο το παιδί

Mε γονάτισαν καναν και το σταυρό τους
όλοι εκείνοι οι κοντινοί, που όταν πόναγα λείπαν.
Με σύραν δήθεν μπροστά στον άκακο θεό τους
και να ζητήσω συγνώμη πολλές φορές μου είπαν.
Για να ξεχάσω τη ντροπή τους μοναχός σκεφτόμουν
των ακολάκευτων αγίων τη βαριά μοναξιά
κι όσο με πίεζαν, τόσο κι εγώ αρνιόμουν 
να πιω απ΄το «αίμα των αιώνων» ρουφηξιά.




Κι έτσι αδούλευτο με στείλαν με το ζόρι σχολείο
Εκεί το ψέμα, το μόνο έμοιαζε πέρασμα.
Έκανα φίλο μου ένα ξύλινο μαύρο θρανίο,
της φαντασίας μου τόπο φωτεινό και ξέχασμα
κι έτσι αδούλευτο με είχανε χρόνια γύρω τους,
ένα αλητάκι άμυαλο που σε σειρά θα το βάζαν
οι σόφρωνες, που φοβόντουσαν τον ίσκιο τους
όσο μεγάλωνα , τόσο τρομάζαν

Έτσι που λες, εγώ ο ανεπαρκής νεανίσκος,
ξεπανωφόρετος, καλωσόριζα χειμώνες,
στα αγριοκαίρια πάντα βρισκόταν ένας «θρήσκος
θεραπευτής», να μου προτείνει «κηδεμόνες».
Αυτοί οι «ακάθαρτοι» λοιπόν, με τις πιο βρώμικες σκέψεις,
χτυπούσαν με τη πάρτη μου ντουβάρι πάντα.
Είχα συχνά λοιπόν τέτοιου είδους επισκέψεις
και φρόντιζα να ‘μαι έτοιμος να κάνω καλά κουμάντα. 
Πάνω που άντρευα λοιπόν, στην εφηβεία μου,
το σχολείο παράτησα και πήγα να δουλέψω.
Στους δρόμους γλύτωνα παρά την αφοβία μου
και στη ψυχή μου για τα καλά είπα να ψαχουλέψω.
Ντροπή μεγάλη μου τα δυό χρόνια στο στρατό,
ίσως η τελευταία συμφωνία με το τέρας
κι άκου, το πιο μεγάλο της ζωής μου χωρατό,
στα 25 είχα γίνει ήδη πατέρας.

Λοιπόν, τι θ’ άλλαζα, μη με ρωτάς
Σ’ αυτό το τόπο που με γέννησαν οι τύψεις.
Αν καταστάλαζα, ο φουκαράς,
ίσως να σκόνταφτα στις ίδιες αντιλήψεις.
Όσα θ’ αντάλλαζα, μη μου ζητάς
κι ούτε στιγμή όμως μη με συγκαλύψεις,
στα «βαθυγάλλαζα» ο μπεσαχτάς
είναι γεμάτος παραπαίδια της θλίψης.


Έφερα μετά, μοναχός μου, τα πάνω κάτω
κι όλα τα πρόσκαιρα ακυρώθηκαν μέσα μου.
Λευτερώθηκε απ’ όλα, το σκλαβωμένο νιάτο,
τα τριγύρω αρνήθηκα τα νιτερέσα μου.
Από το παρελθόν μου, έλυσα το μαγγάνεμα
κι ότι ίχνος μου ‘χε αφήσει κάθε βουβό τους πλάνεμα.
Απ’ τη βολή τους προτίμησα το ορφάνεμα,
καλοδεχούμενο της φωτιάς ξαναζωντάνεμα
Έμαθα, ένοιωσα, έζησα κι αγάπησα,
μαγεύτηκα, πήρα, σκάρωσα, μοιράστηκα,
φώναξα, χτύπησα, τα όμορφα δε μαγάρισα
χάρισα, γλέντησα κι ακόμα δε κουράστηκα.
Τολμάω να πω, τώρα που τα πενήντα ζυγώνω
ότι καλά έκαμα μικρός και δε τους πίστεψα.
Μέσα μου, τις θύμησες καλοκλειδώνω.
Άργησα, αλλά εκείνο το παιδί, το γνώρισα, το γήτεψα.


ετσι μεγαλωσαμε ποτισμενοι με ΠΡΕΠΕΙ κ ΣΩΣΤΑ με ΣΟΦΡΟΣΥΝΗ κ ΕΥΠΡΕΠΕΙΑ ......
ποτισμενα παιδικα χρονια με θεους κ δαιμπονες κ μ ολα εκεινα που ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΟΥ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΣΕΒΟΜΑΣΤΕ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΑΣΠΑΖΟΜΑΣΤΕ .....ΠΩΣ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΝΤΥΝΟΜΑΣΤΕ Κ ΠΟΙΟΥΣ ΔΕΝ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΑΚΟΥΜΕ .....ΠΩΣ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΜΙΛΑΜΕ Κ ΠΟΙΟΙ ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΣΤΟΧΟΙ ΜΑΣ......
Παιδικα χρονια φορτωμενα με κατα τα χρονια της εφηβειας εμφανιζομενα ελαττωματα.............Αντιληψεις αγνωστης προελευσης ...φτανοντας στα χρονια των αναζητησεων εσωτερικων κ μη ...Αραγε .........γιατι ολο αυτο το θεατρο κ γιατι αυτα τα ψυχοκουστουμια????Για ποιων την ευτυχια κ μακαριοτητα αγωνιζοντουσαν να μας διαμορφωσουν .....κ γιατι χρειαζεται ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ενα πλασμα .....μια διαμορφωση που πιοτερο με λοβοτομη μου μοιαζει τωρα πια....

"Έμαθα, ένοιωσα, έζησα κι αγάπησα,
μαγεύτηκα, πήρα, σκάρωσα, μοιράστηκα,
φώναξα, χτύπησα, τα όμορφα δε μαγάρισα
χάρισα, γλέντησα κι ακόμα δε κουράστηκα.
Τολμάω να πω, τώρα που τα πενήντα ζυγώνω
ότι καλά έκαμα μικρός και δε τους πίστεψα."

δεν φοβηθηκα ν μαι αλλοιως....δεν σκιαχτηκα να χασω κομματια απ την ψυχη μου ισως αλλα αξιζε....δεν μπορεσα τον καραγκιοζη ν παιξω φορωντας προσωπεια πανω απ τη δικια μου αληθεια....οσοι αντεξαν εμειναν ...οι αλλοι ..........δεν βαριεσαι δεν πειραζει ..........ο καθενας μονο τον εαυτο του εχει συνοδοιπορο αλλωστε .....οι υπολοιποι επιλεγουν τις διαδρομες τους ..δικαιωμα του καθενος προς τα που θα ταξιδευει !!

κ φτανοντας εδω στα πενηντα μου γονιος κ εγω κ μαλιστα οπως ειπε καποτε μια απ τις κορουλες μου ΕΝΑΣ ΜΗ ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΓΟΝΙΟΣ χαιρομαι ρε μανα που σου ελεγα ΝΑΙ  μονο για ν αποφυγω τη γκρινια σου !!!!!!!!χαιρομαι για το φοβο μου οταν εγινα γονιος μην τυχον γινω ΚΑΝΟΝΙΚΗ !!!!!!!Μην τυχον κ εγω παγιδευσω την ελευθερια της ψυχης κ του πνευματος των παιδιων μου κ στοιχειωσω το μεγαλωμα τους με ακυρα ΠΡΕΠΕΙ Κ ΚΑΛΟΥΠΙΑ.....!!!!!
Ευτυχως γλυτωσα !!!!!!!!!!