Ο "ΠΑΛΙΟΡΟΚΑΣ" ΞΕΡΟΛΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΟΥ "ΔΕΝ ΦΤΙΑΧΝΟΥΝ ΜΟΥΣΙΚΗ ΟΠΩΣ ΠΑΛΙΑ"

“Η νέα γενιά δεν ξέρει από μουσική… Ασχολείται με μετριότητες, ενώ οι καλλιτέχνες είναι ατάλαντοι. Καμία σχέση με αυτά που ζούσαν οι “παλαιοί”… Τότε ήταν άλλες εποχές!”

Κουβέντες και απόψεις ανθρώπων που μυρίζουν ναφθαλίνη και δε μπορούν να δεχτούν πως, καλώς ή κακώς, η κάθε ηλικία έχει τους ήρωές της. Αλίμονο εάν ήταν όλοι αναγκασμένοι να στηρίζουν μονάχα τα σχήματα του παρελθόντος. Μπάντες πεθαμένες καλλιτεχνικά και δισκογραφικά, που προσπαθούν να αναβιώσουν περασμένα μεγαλεία.Οι παρηκμασμένοι “παλιοροκάδες” (η κορυφή της πυραμίδας των “εγώ ξέρω, εσύ όχι”) δε δέχονται την όποια εξέλιξη, αδυνατούν να μπουν στη διαδικασία να την κατανοήσουν και τέλος πάντων, ευτελίζουν οτιδήποτε δε μπορούν να καταλάβουν.

Προτιμούν να ακούσουν το ίδιο riff και τις ίδιες ιδέες ξανά και ξανά, διότι ως εκεί φτάνει η μουσική αντίληψή τους. Άλλωστε, για αυτούς, μονάχα τα “τότε” αξίζουν και οτιδήποτε πέφτει στην παγίδα του “τώρα” πρέπει να απορρίπτεται. Δέσμιοι ετεροχρονισμένων επιταγών, με παρωπίδες που κατακεραυνώνουν όποιον καλλιτέχνη τολμήσει να εκφραστεί με τρόπο που δε συνάδει με τη στερεοτυπική ηχητική μανιέρα των “μεγαθηρίων”.

Έλα όμως που πολλά από αυτά τα “μεγαθήρια” ούτε “νιάου” δεν κάνουν τώρα… Μονάχα “κρα”, για να γεμίσουν τσέπες…Όλα είναι καλά και όλα είναι ανθηρά, αρκεί να πληρούν τις προϋποθέσεις που επιβάλλει το mediaκό σύστημα που νουθέτησε τα αυτιά της γενιάς τους.Όσοι διανύουν τα δεύτερα “άντα” ξορκίζουν τους εικοσάρηδες και τις μουσικές που επιλέγουν, όσοι έχουν πατήσει τα “ήντα” οικτίρουν τους τριαντάρηδες, και ούτω καθεξής. Κύριο χαρακτηριστικό όλων αυτών η χρήση δογματικού λόγου και επιχειρημάτων επιπέδου “εσύ δεν ξέρεις, δεν τα έζησες”. Λες και εκείνοι ζουν στο παρόν…

Βέβαια, ουδείς από αυτούς τους εμμονικούς ξερόλες δεν καταλαβαίνει πως βγάζοντας τα κολλήματά τους στις ακομπλεξάριστες (μέχρι στιγμής) νεότερες γενιές, κάνουν ανεπανόρθωτη ζημιά ως προς την εξέλιξή τους.  Η προσπάθεια επιβολής του τι είναι “καλό” και τι “μάπα” (με γνώμονα τη δήθεν εμπειρία), είναι σαν τον πατέρα δικηγόρο (ιατρό, αρχιτέκτονα κτλ) που θέλει και το παιδί του να γίνει δικηγόρος (ιατρός, αρχιτέκτονας κτλ). Απλά ο “παλιοροκάς” βλέπει άπαντες ως παιδιά του και θεωρεί χρέος του να σώσει τους νεότερους. Λες και τους το ζήτησε κανείς…

Άστο ρε φίλε! Δε μας νοιάζει στην τελική η γνώμη σου, ούτε μας ενδιαφέρει να μπούμε σε καθεστώς μόνιμης νοσταλγίας! Άσε τη νέα γενιά να καλλιεργήσει τις δικές της επιρροές και μην την υποχρεώνεις να αναθεωρεί τις όποιες επιλογές της. Μην προσπαθείς να την κάνεις να ζήσει με το ζόρι αυτά που θεωρείς εσύ “σωστά”. Απλά κάνε μας τη χάρη και άσε μας να κάνουμε “λάθος” με την ησυχία μας…



*Ο Στέφανος Στεφανόπουλος γεννήθηκε την ίδια ακριβώς ημέρα με τα CD και μάλλον για αυτό ασχολείται τόσο πολύ με τη μουσική. Όταν δεν γράφει για αυτή (στο rockway.gr), αγοράζει CD, και όταν δεν αγοράζει, θα τον βρείτε να παριστάνει τον dj, παρότι το πτυχίο του τον θέλει κοινωνιολόγο, σε διάφορα μαγαζιά της Αθήνας. Δεν συμπαθεί τους ψευτοκουλτουριάρηδες, τους ξερόλες και τη μουστάρδα. Δηλώνει εγωιστής, κυνικός και fan του Philip Dick. 


http://provocateur.gr