Πώς να δω εσένα μέσα σε αυτά που ξεστομίζω γιατί πραγματικά θέλω να σε δω, θέλω να σε βρω και να σου πω ό,τι σου αξίζει....

Στ' απόμερα - B.D.Foxmoor & Jamoan [ La bruja muerta ]

Πώς να βρω 
τ’ αξόδευτα, τ’ αφόρετα
πλάι στα λόγια 
τα οργισμένα και τ’ απρόσεκτα;
Και πως να πω 
τα χειρότερα, χρόνε μου αυτόχειρα
ψάχνοντας έξοδο κρυφή
για λίγο αργότερα. 

Γι’ αυτό όλα όσα ξεστομίζω
τα μοίρασε η οργή μου απλόχερα.
Κάλλιο να ζήσω κι ας γυρίζω, 
μόνος να μουρμουρίζω στ’ απόμερα.

Πώς να βρω
τ’ απείραχτα, τ’ αμάθευτα, 
της μοναξιάς
τα γιατρικά ‘κείνα τ’ αλάθευτα.
Και πως να πω
τα σπάνια για δεύτερα, 
αφού θεριεύω 
μ’ όλα τ’ άφοβα, τα λεύτερα. 

Γι’ αυτό αντέχω μ’ όσα χάνω
κι ας τρώω μέσα στα μούτρα τ’ απόνερα
Κάλλιο να ζήσω μ’ όσα κάνω 
και μόνος να πεθάνω στ’ απόμερα.

Πώς να πω ότι κάθε φορά που τελειώνει ένα τραγούδι, σκέφτομαι όλα αυτά που δεν πρόλαβα να πω
και πώς να βρω αυτό που λείπει, το κατάλληλο, αυτό που έχεις ανάγκη εσύ, που ακούς κάθε φορά μόνο αυτά που εγώ σου λέω.
Πώς να δω εσένα μέσα σε αυτά που ξεστομίζω γιατί πραγματικά θέλω να σε δω, θέλω να σε βρω και να σου πω ό,τι σου αξίζει
και πώς να ζω χωρίς να έχουμε ανταμώσει εδώ, εδώ που διαλέξαμε στ’ απόμερα


Ετσι καιρο τωρα ψαχνει ο καθενας να βρει κ να διαλεξει τις λεξεις εκεινες τις σωστες ..τις καταλληλες που θα μπορεσουν να φτασουν εκει που η ψυχη σου πλανιεται ....Ο καθενας μας ψαχνει τις ακρες απ τα νηματα που χεις αφησει για να ενωνεσαι μαζι μας............
Κ εγω που παντα να μιλαω αποφευγα κ φοβισμενη μονο σε λευκα χαρτια εγραφα οσα μου υπαγορευε η ψυχη μου για ν ανασανει ..τωρα ακολουθος της τεχνολογιας παταω πληκτρα φτιαχνω λεξεις...εικονες απ το χτες....απο σενα.....κ παλευω καθε φορα να γραφω οσα θα θελα να σου πω αν μ ακους...Γιατι η αναγκη να σ εχουμε εδω μεγαλη..Η αναγκη να εισαι παντα αναμεσα μας ....Να μην νοιωσεις ποτε πως ξεχνιεσαι..πως σβηνει η υπαρξη σου απ τις καρδιες μας...........
Απαιδευτος γραφιας κ εγω σου μιλαω ασταματητα κ αλλα απ αυτα τα σβηνω κ αλλα τα αφηνω ...αλλα τα διαβαζουν καποιοι που ΞΕΡΟΥΝ  κ αλλα ισως δεν τα διαβαζει κανεις ..μα δεν με νοιαζει........Ειναι τοσα εκεινα που θελω να ξερεις εκει που εισαι .....Κ ειναι μοναδικη παρηγορια το μοιρασμα μαζι σου καθε στιγμης πια...καθε σκεψης....Κ δεν ξερω ψυχη μου αν αυτα που σου λεω ειναι αυτα που θες ν ακουσεις η μηπως δεν ειναι παρα μονο τα πηγαινελα της δικης μου ψυχης ...Κ μηπως αραγε ολο αυτο ειναι μονο εγωιστικη ικανοποιηση της δικης μου αναγκης να σ εχω παντα εδω .....Μα δεν εβλαψε θαρρω κανεναν η αγαπη .....Κ αποφασιζω να μην σταματησω ποτε να σου μιλαω..Να μιλαω για σενα...σ εσενα.......σ εμενα...σε οποιον ......Δεν ξερω ποια τρελλα τον νου μου διαφεντευει πια..ποια δυναμη ταιζει τις ψυχες ολων μας με αντοχες.....Δεν ξερω αστερι μου πως να κλεισω σε λεξεις τη ζωη που δεν εζησες...Πως να μοιρασω φως στα ονειρα που δεν ειδες να ζωντανευουν ....Δεν ξερω ...........κ μονο με λεξεις αραδιασμενες  εδω κ εκει μπορω να επιμενω να σε κραταω εδω.....ΕΔΩ ΠΟΥ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΣΑΙ .................Κ αν δεν ακουει κανεις...φτανει ν ακουν αυτοι που ΠΡΕΠΕΙ .........αυτοι που ΘΕΛΟΥΝ ..........ΦΤΑΝΕΙ Ν ΑΚΟΥΣ   Ε Σ Υ ....................

"Πώς να πω ότι κάθε φορά που τελειώνει ένα τραγούδι, σκέφτομαι όλα αυτά που δεν πρόλαβα να πω
και πώς να βρω αυτό που λείπει, το κατάλληλο, αυτό που έχεις ανάγκη εσύ, που ακούς κάθε φορά μόνο αυτά που εγώ σου λέω.
Πώς να δω εσένα μέσα σε αυτά που ξεστομίζω γιατί πραγματικά θέλω να σε δω, θέλω να σε βρω και να σου πω ό,τι σου αξίζει
και πώς να ζω χωρίς να έχουμε ανταμώσει εδώ, εδώ που διαλέξαμε στ’ απόμερα"...........................................

                             για τον ΜΠΑΜΠΙΝΟ ΜΑΣ