ό,τι με πληγώνει.... ζερβουδάκης

Έχω στόμα δύσκολο,
δε θέλω το φιλί.
Θέλω το μέλι να κρατά
στη μέση το κεντρί.

Ό,τι με κεντά,
ό,τι με πληγώνει,
αυτό με αγαπά,
αυτό με δυναμώνει!

Έχω στόμα δύσκολο,
βλέμμα απατηλό.
Το ρόδο με το αγκάθι
στα χείλη μου φορώ.

Μάτωσαν τα χείλη μου,
έπαψα να μιλώ...
Έσκυψα παραδόθηκα,
διπλά σε αγαπώ...

Γιατι τα δυσκολα ειναι εκεινα που αξιζουν τελικα!! Αυτα ειναι εκεινα που κρατανε....που δεν ξεφτιζουν στην πρωτη βροχη ..που δεν σκορπανε με το πρωτο αγερι....Παιρνωντας δυναμη απ τις πληγες....γεμιζοντας χαρα δινοντας ψυχη για της ψυχης την τροφη..Λογια δεν χρειαζονται ....μονο ν αφηνεσαι στο δρομο που η καρδια προσταζει..αυτη ξερει....Χωρις φοβο ...χωρις δισταγμο .......για να φτασεις στο ονειρο..!!!!! Χαμενος στη νυχτα σου κ ξαφνικα εκει που δεν ελπιζεις πια ουτε ονειρευεσαι...αρκει μια στιγμουλα τοση δα ..ενα τυχαιο γεγονος κ ολα αλλαζουν ξαφνικα!!!!!!!!!!Κ τσιμπιεσαι τοτε ν πειστεις πως δεν κοιμασαι ..πως δεν ειναι ονειρο.....Αξιζει να ματωσεις τα ποδια σου στου εφιαλτη τα μονοπατια αν ειναι να φτασεις στο ονειρο!Σ ενα ονειρο που σου δινεται τοσο ξαφνικα κ αναπαντεχα............Δυνατος δεν ειναι εκεινος που πεθαινει για ενα ονειρο ...Δυνατος ειναι εκεινος που σφιγγει τα δοντια για ν αντεξει μεχρι να το φτασει..............