Κώστας Τουρνάς Συνέντευξη - Παντελής Θαλασσινός Νέο CD

Κώστας Τουρνάς - Συνέντευξη

Θεωρεί ότι ο αυθορμητισμός είναι το μεγάλο όπλο των ανθρώπων, το οποίο είναι χαμένο, γιατί τελικά, από την ενηλικιωσή μας και μετά, όλοι "βαραίνοντας" μπαίνουμε στον πειρασμό να κάνουμε μια βαθιά βουτιά στις σκέψεις, τις γνώσεις και τις εμπειρίες μας… Ο προφητικός  και αιώνια έφηβος Κώστας Τουρνάς, σε ένα διάλλειμα από τις πρόβες του στην Αυλαία, μας καταθέτει αφοπλιστικά εμπειρίες σε άσπρο μαύρο, όνειρα, απέραντη  αγάπη για τη μουσική και μας δηλώνει ευθαρσώς:   «Με τα κοινά ασχολούμαι, όταν κάνω τραγούδι»..

Κώστας Τουρνάς συνέντευξη στη Μίνα Μαύρου στο "Μουσικόραμα"

 Μ. Μαύρου: Στα 10 σας χρόνια έρχεστε στην Αθήνα και ξεκινάτε μαθήματα κιθάρας, ενώ στα 13  φτιάχνετε το πρώτο σας  γκρουπάκι . Όλα έδειχναν από νωρίς τι επρόκειτο να συμβεί;
  Κ. Τουρνάς: Ειλικρινά, το τελευταίο πράγμα που σκεφτόμουν ήταν  να γίνω τραγουδιστής … Εντούτοις,  είχα ξεκινήσει από πεντέμισι  χρονών μαθήματα φλάουτου στην Τρίπολη και από εκεί υποθέτω μου έμεινε το μικρόβιο … Συνεπώς,  αυτό που με γοήτευε από παιδί ήταν η  μουσική και μόνο η μουσική!

 Μ. Μαύρου: Το ’67 δουλέψατε πρώτη φορά επαγγελματικά στα Καμένα Βούρλα. Τι θυμάστε από εκείνη την πρώτη φορά στη σκηνή, ως τραγουδιστής του νυχτοκάματου;
  Κ. Τουρνάς: H αλήθεια είναι πως ήταν κάτι ασυνείδητο.

 Μ. Μαύρου: Γιατί το λέτε αυτό; 
  Κ. Τουρνάς:  Ήταν κάτι ανάμεσα σε θέλουμε και κάνουμε. Μπορεί κανείς να πει ότι ήταν  η δραστηριότητα των καλοκαιρινών διακοπών. Από μικρός, όταν  ξεκινούσα  κάτι, ένιωθα ότι έπρεπε να το διεκπεραιώσω, να το κάνω καλά κατά το δυνατόν. Αυτή η πρώτη, ας την πούμε επαγγελματική εμφάνιση,  έγινε το καλοκαίρι που είχαμε τους Απριλιανούς… εμείς το μυαλό μας δεν το είχαμε στο τι συνέβαινε γύρω μας, αλλά μόνο  στη μουσική.

 Μ. Μαύρου: Κάποια στιγμή … πριν από  το στρατό.. πουλάτε μηχανήματα και ενισχυτές και μένετε με μια ξύλινη κιθάρα, επειδή πιστεύετε ότι το ημερομίσθιο του μουσικού δεν σας ταιριάζει. Γιατί;
  Κ. Τουρνάς: Δεν είναι αυτό. Όπως σήμερα  σε κάθε γειτονιά υπάρχει  ένα μπαρ, τότε κάθε περιοχή είχε από ένα  ντίσκο κλαμπ με   ζωντανή μουσική. Οι επιχειρηματίες αυτών των χώρων,  τις περισσότερες φορές έκλειναν μουσικούς – που σημειωτέον κυκλοφορούσε από τότε πληθώρα μουσικών στην αγορά - με όσο το δυνατόν  λιγότερα χρήματα. Όταν δουλεύεις πολύ και καλύπτεσαι οικονομικά, τα πράγματα  ισοσταθμίζονται . Αν όμως δουλεύεις πολύ και δεν πληρώνεσαι αναλόγως, τότε αρχίζει το  ζόρι. Τότε ήμουν μαθητής ακόμη. Δούλευα κάθε βράδυ και ένιωθα  ότι όλο αυτό ήταν ένα «μαγκανοπήγαδο» που  δεν έβγαζε πουθενά, δεν είχε κάτι εξελίξιμο και  δημιουργικό. Αυτό πέραν όλων των άλλων προκάλεσε και μια ψυχολογική δυσαρέσκεια. Έχοντας λοιπόν τέτοιου είδους μουσικές εμπειρίες, φτάνοντας στο στρατό, είπα…  «δεν θέλω να κάνω αυτή τη δουλειά».

 Μ. Μαύρου: Τι έγινε, ώστε να αλλάξετε γνώμη;
  Κ. Τουρνάς: Κατά τη διάρκεια του στρατού άλλαξαν λίγο τα πράγματα. Ένιωσα πρώτα απ’ όλα ότι δεν θέλω να κάνω κάτι άλλο εκτός μουσικής. Δεν είχα κάνει άλλες σπουδές μετά το σχολείο, αγαπούσα τη μουσική και, ως στρατιώτης, όλα γύριζαν ερευνητικά μέσα στο μυαλό μου. Εκείνο λοιπόν το χρονικό διάστημα γράφω  τα δύο  πρώτα τραγούδια «Άνθρωπε αγάπα» και «Ήλιε μου» με τον Ρόμπερτ … και του προτείνω  να κάνουμε κάτι μαζί. Φτιάχνουμε τους Poll στην αρχή σαν μουσικό συγκρότημα της γειτονιάς και προσπαθούμε αυτά τα τραγούδια, που ξεκινάμε να παίζουμε, να τα δώσουμε σε μια εταιρία, να μας τα ηχογραφήσει. Έτσι, πριν ακόμη απολυθώ, γίνεται η ηχογράφηση των δύο αυτών  τραγουδιών και ξεκινάει  η ανοδική πορεία των Poll.

 Μ. Μαύρου: Πάντως, ταράξατε για τα καλά τα λιμνάζοντα νερά της μουσικής  εκείνης της εποχής. Έτσι δεν είναι; 
  Κ. Τουρνάς:  Δεν υπήρχε κάτι ανάλογο στο παρελθόν. Τα προγενέστερα από εμάς συγκροτήματα έπαιζαν τραγούδια γαλλικά  ή ιταλικά διασκευασμένα στα ελληνικά. Η μόνη εξαίρεση ήταν οι Olympians, οι οποίοι, για να είμαι ειλικρινής,  δεν με γοήτευαν ιδιαίτερα.. Προσωπικά, μου άρεσε η αγγλική  μουσική… μου έλειπε όμως το ότι δεν επικοινωνούσε η γλώσσα  με την ελληνική κουλτούρα. Έτσι, με τις όποιες μουσικές επιρροές προϋπήρχαν, έκανα τραγούδι με ελληνικό στίχο. Τραγούδι που μάλλον δεν είχε προηγούμενο ! Κύριο μέλημά μου ήταν η ύπαρξη μας, η ζωή , η κοινωνία μας,  να εκφραστούν  μέσα από αυτά τραγούδια… Αυτό δεν νομίζω να είχε συμβεί με κανένα μουσικό ρεύμα νωρίτερα, εγώ τουλάχιστον δεν το είχα συναντήσει.

 Μ. Μαύρου: Πόσα χρόνια κρατήθηκαν οι  Poll μαζί;  
  Κ. Τουρνάς:  Επίσημα και ανεπίσημα  μείναμε ενωμένοι δυόμιση χρόνια, ουσιαστικά όμως  ο κόσμος μας ήξερε ενάμιση χρόνο.

 Μ. Μαύρου: Έχετε να θυμάστε κάποια περιστατικά θαυμασμού .. ακραία ίσως; 
  Κ. Τουρνάς:  (Γέλια ). Πάρα πολλά. Να θέλει για παράδειγμα μια κοπέλα  να  μας  τραβήξει μία τούφα από τα μαλλιά, προκειμένου να πάρει κάτι  από εμάς…

 Μ. Μαύρου: Πώς αισθανθήκατε όταν πια βρεθήκατε μόνος;
  Κ. Τουρνάς:  ΘΘα σου πω κάτι το οποίο δεν είναι εύκολο να το καταλάβει κανείς. Όπως είπα και  στην αρχή, από πολύ μικρός αγαπούσα τη μουσική. Δεν ξέρω αυτό τι είδους συνειρμούς έκανε στην ψυχή μου, αν ήταν λύτρωση,  ή  απόδραση από κάτι που ίσως δεν μου έδινε χαρά… όλο μαζί όμως είχε αρχίσει από πολύ νωρίς. Όταν ξεκινάς  να φτιάξεις μια ομάδα, ένα μουσικό συγκρότημα, αυτό  από τη φύση του έχει τα χαρακτηριστικά του αλληλοσυμπληρώματος, εφόσον ο καθένας που βρίσκεται εκεί επιθυμεί να κάνει το ίδιο με τον άλλο. Όταν, λοιπόν το εγχείρημα  έρχεται σε αδιέξοδο, με αφορμή τις εσωτερικές σχέσεις, αυτό δε σημαίνει ότι την επόμενη μέρα θα κάνεις κάτι άλλο.  Το ίδιο πράγμα θα κάνεις  και μάλιστα με περισσότερα εμπόδια, γιατί, όταν έχεις συνηθίσει να αλληλοσυμπληρώνεσαι, και ξαφνικά είσαι μόνος σου, βρίσκεσαι αντιμέτωπος με όλα τα καινούργια σου κενά και…. πίστεψέ με, είναι πολλά.  Για παράδειγμα, στους Poll   είχα τραγουδήσει τρία τραγούδια από τα είκοσι… δεν τρελαινόμουν να τραγουδάω!  Όταν έμεινα μόνος μου, τι άλλο  θα  μπορούσα να κάνω, εκτός από  το να τραγουδάω; Επιπλέον, έγραφα πολύ – στίχους και μουσική -  και αυτά δεν μπορούσαν να μείνουν κλειδωμένα στο συρτάρι. Όταν δημιουργείς κάτι, δεν το δημιουργείς για να το  φυλάξεις, αλλά για να το κοινοποιήσεις, να το μοιραστείς.

 Μ. Μαύρου: Δύο  χρόνια μετά τους Poll έρχεται ο δίσκος « Απέραντα χωράφια». Άλλη αίσθηση, στεκόμενος απέναντι στο κοινό ως μονάδα;
  Κ. Τουρνάς:  Τα «Απέραντα χωράφια» είχαν γραφτεί για τους Poll, πριν διαλυθούμε. Τι έπρεπε, λοιπόν,  να γίνει; Να πω τελειώσαμε; Έκανα μεγάλο αγώνα να κυκλοφορήσει  αυτή η δουλειά… Ας μην ξεχνάμε το γεγονός ότι  η δισκογραφική εταιρία παλαιότερα είχε να κάνει με μουσικό συγκρότημα που  είχε σημειώσει τεράστια επιτυχία .. ενώ από εκείνη τη στιγμή και πέρα είχε να κάνει μόνο με έναν!

 Μ. Μαύρου: Παρόλα αυτά το 1994 κυκλοφορήσατε ως Poll   ένα νέο τραγούδι με τίτλο «Εμείς που αγαπάμε»…
  Κ. Τουρνάς: Αυτό ήταν μία μικρή απόπειρα να κάνουμε κάτι από κοινού, χωρίς μεγαλόπνοα σχέδια . Ήταν μία εξόρμηση να γράψουμε τραγούδια και  να δώσουμε  κάποιες παραστάσεις. Αυτό έγινε ελεύθερα, χωρίς πλάνο αλλά δυστυχώς από το καλημέρα συναντήσαμε εμπόδια τόσο εσωτερικά όσο και  εξωτερικά. Τελικά, ήταν κάτι που δεν ευοδώθηκε ποτέ…. 


 Μ. Μαύρου: Έχετε πει για τον Παύλο Σιδηρόπουλο ότι  θυμάστε έντονα το χαμόγελό του και τις κουβέντες σας γύρω από τη μουσική. Άλλες γνωριμίες που σας σημάδεψαν και σας  έρχονται συχνά στο μυαλό;
  Κ. Τουρνάς: Ο Παύλος Σιδηρόπουλος  ήταν μια ζεστή  φιλική παρουσία, όπως πάρα πολλοί άνθρωποι εκείνη την περίοδο, οι οποίοι πραγματικά δημιουργούσαν μουσικό έργο. Έχω την εντύπωση ότι ο καθένας με το δικό του χαρακτήρα και τις δικές του ανησυχίες έκανε ό,τι θεωρούσε καλύτερο γι’ αυτό που αγαπούσε.

 Μ. Μαύρου: Σας λείπουν αυτές οι εποχές;
   Κ. Τουρνάς:  Κοίταξε… υπάρχουν τα χρόνια της αθωότητας, τα χρόνια της φθοράς, τα χρόνια της αναγέννησης και .. αν μου λείπει κάτι, είναι η αθωότητα και ο ενθουσιασμός όσον αφορά στη δημιουργία. Θυμάμαι ότι κάποτε έγραφα όπου καθόμουνα! Συνέχεια το μυαλό μου  ήταν σε πράγματα που ήθελα να μοιραστώ με τον κόσμο. Κακά τα ψέματα… Έτσι βρίσκεσαι να γράφεις. Σήμερα, θες γιατί σε βαραίνουν οι σκέψεις, θες γιατί έχουν συσσωρευτεί δύο τρεις απογοητεύσεις, δεν είμαστε το ίδιο δημιουργικοί, κυρίως γιατί χανόμαστε στις σκέψεις μας.. Θυμάμαι είχα κάνει μία σκέψη γύρω στο 2000 :«Δεν δικαιούμαι να κάτσω λίγο;» Ακόμα και οι τέσσερις μέρες των καλοκαιρινών διακοπών επί σειρά ετών δεν ήταν διακοπές.

 Μ. Μαύρου: Αυτό δεν είναι αγχωτικό για έναν καλλιτέχνη;
   Κ. Τουρνάς:  Ίσως αγχωτικό αλλά ίσως και πιθανό να του  αλλάζει το ρυθμό της ζωής του, χωρίς πολλές φορές ο ίδιος να το καταλάβει και αυτό ακριβώς  είναι το πιο  δυσάρεστο και επικίνδυνο…. αυτή είναι η παγίδα.

 Μ. Μαύρου: Το 1974 ερμηνεύσατε ένα τραγούδι με τίτλο «2009 μ. Χ.» και σε ένα σημείο λέτε… « τότε που ο πλανήτης μας, θα ‘ναι οπλοστάσιο κι οι δρόμοι θα μοιάζουν μ’ αρένα». Ήγγηκεν η ώρα;
  Κ. Τουρνάς:  Δεν ξέρω πόσο καλός μάντης ήμουν ή  μπορώ να είμαι, αλλά δεν είναι το μοναδικό πράγμα που μιλάει για μια εικόνα που έρχεται, τουλάχιστον από πλευράς στίχου. Παρόλο που  η ζωή  πολλές φορές σε  εξαντλεί με την καθημερινότητα και τις  στενοχώριες της στιγμής, όταν κάποια στιγμή  καταφέρεις  να μείνεις  νηφάλιος, βλέπεις   όχι μόνο το τώρα αλλά και το αύριο. Συνεπώς, όταν διακρίνεις την τάση των ανθρώπων και καταλάβεις  από τι διέπονται και ποιο αφεντικό υπηρετούν, είναι δεδομένο ότι βλέπεις και πώς θα έρθουν τα πράγματα. Δεν ξέρω αν είναι μαγική ικανότης ή η αίσθηση που έχω για τα επερχόμενα. Πάντα ένιωθα ότι το πιο δυνατό μου «όπλο»  σε  κάθε είδους μουσικό ή στιχουργικό ή  ερμηνευτικό εγχείρημα είναι η αίσθηση που έχω για το πώς είναι ο κόσμος γύρω μου και όχι ο κόσμος της διπλανής πόρτας. Πολλοί άνθρωποι, για να αισθανθούν πώς είναι η ζωή αρκούνται στην επιρροή της τηλεόρασης ή του ραδιοφώνου ή στο τι πρεσβεύει ο στενός τους κύκλος. Εγώ πάντα αισθανόμουν ότι  ανέπνεα τον αέρα των ανθρώπων! Αυτό το έχω νιώσει πάρα πολλές φορές και αυτό και ερμηνεία σου δίνει για το πώς είναι ο κόσμος τώρα αλλά και με έναν τρόπο ξέρεις προς τα πού πάει.

 Μ. Μαύρου: Παράλληλα, έχετε εμφανιστεί και στην πολιτική σκηνή της χώρας, θέτοντας υποψηφιότητα με το κόμμα της Ν.Δ  το 2005 στις Ευρωεκλογές και το 2007 στις Βουλευτικές Εκλογές. Θα το επαναλαμβάνατε;
  Κ. Τουρνάς:   Όχι… Τα χρόνια με σκέψη ήταν τα χρόνια με δισταγμό, τα χρόνια με αυθορμητισμό ήταν δημιουργικά και παραγωγικά χρόνια. Έχω την εντύπωση ότι μέσα στα χρόνια της σκέψης, δηλ. του δισταγμού είχα μια έκλαμψη αυθορμητισμού για ενασχόληση  με τα κοινά. Τώρα πια δεν με ενδιαφέρει. Θεώρησα κάποια στιγμή, δυστυχώς εκ των υστέρων, ότι με τα κοινά ασχολούμαι, όταν κάνω τραγούδι. Είναι αυτό που  μου ταιριάζει καλύτερα… 


 Μ. Μαύρου: Πριν από 2 χρόνια σας είδαμε ως κριτή στο «Just the two of us». Τι σας άφησε αυτή η τηλεοπτική συμμετοχή;
  Κ. Τουρνάς:  Γενικά, ευχάριστα μπορώ να πω… Ήταν μια ευχάριστη επαγγελματική δραστηριότητα σε  περίοδο σχετικής απραξίας.

 Μ. Μαύρου: Η γυναίκα σας, σε μία σπάνια τηλεοπτική συνέντευξή της το 1998, είχε ευχηθεί να μην αλλάξετε ποτέ, παρόλο που, όπως είχε πει, ήταν σίγουρη πως δεν θα αλλάξετε. Πώς το σχολιάζετε; Είστε σταθερός χαρακτήρας στα πιστεύω και στα θέλω σας; 
  Κ. Τουρνάς:  Δεν έχω αλλάξει από δεκαοκτώ  χρονών. Δεν έχω βρει τον εαυτό μου από Παναθηναϊκός να γίνομαι  Ολυμπιακός , από Κομμουνιστής να γίνομαι δεξιός,  δεν έχω διακρίνει κάποια μεταβολή… όμως…  μία μεταβολή που γίνεται, δυστυχώς ερήμην μου, είναι αυτό που προείπα… ότι δηλ  υπάρχουν περίοδοι που ο αυθορμητισμός μου, ανεξάρτητα αν  φαίνεται αισιοδοξία, δεν είναι τίποτα άλλο από αυθορμητισμός που μεταφράζεται σε δημιουργικότητα και σε αποτέλεσμα.


Απέραντα_χωράφια_-_1972.pdf
Μ. Μαύρου: Πριν από ένα  χρόνο και κάτι μήνες  σε δύο εκπληκτικές εμφανίσεις, συνοδευόμενος από την Ορχήστρα Σύγχρονης Μουσικής της ΕΡΤ, ερμηνεύσατε  τα «Απέραντα Χωράφια»   40 χρόνια μετά. Πώς αφουγκραστήκατε τον κόσμο; Αντέδρασε διαφορετικά τόσα χρόνια μετά;
  Κ. Τουρνάς: Μπορώ υπερήφανα να πω όχι! Πρώτον, το έργο αυτό αποδείχθηκε για μία ακόμη φορά πιο  σύγχρονο από ποτέ και δεύτερον, η συμμετοχή του κόσμου ήταν συγκλονιστική, γι’ αυτό και η ΕΡΤ αποφάσισε να κάνει και  δεύτερη παράσταση βλέποντας την επιτυχία της πρώτης. Η πρώτη είχε ζήτηση περίπου 6.500 αιτήματα και είχε ικανοποιήσει μόλις  1.200, γιατί τόση χωρητικότητα έχει το Ίδρυμα   Μείζονος Ελληνισμού.  Λίγο αργότερα, πραγματοποιήθηκε και δεύτερη παράσταση στο θέατρο Badminton  και έτσι αποζημιώθηκε ο κόσμος. Δεν ήταν υποχρεωμένη η ΕΡΤ να το επαναλάβει. Το γεγονός ότι οργάνωσε και δεύτερη παράσταση  σημαίνει πως   ό,τι αισθάνθηκα εγώ  αισθάνθηκαν και άνθρωποι, οι οποίοι από καίριες θέσεις μπορούσαν να λάβουν και αντίστοιχες αποφάσεις.

 Μ. Μαύρου: Αυτές οι δύο τεράστιου βεληνεκούς συναυλίες σάς οδήγησαν να κάνετε έναν απολογισμό; 
  Κ. Τουρνάς: Καταρχήν, με γέμισαν συγκίνηση,  ικανοποίηση και βεβαιότητα  ότι μετά από τόσα χρόνια το έργο μου έχει καίριες αναφορές στο σήμερα. Αυτό και μόνο είναι σπουδαίο, γιατί  δείχνει ότι δεν πλανήθηκα, με κάθε κόμμα και λέξη που έγραφα. Πολλές φορές, όταν κάποιος γράφει μουσική ή στίχο, παρασυρμένος από την αγωνία του να κάνει επιτυχία, δεν καταγράφει αυτό που πραγματικά αισθάνεται, αλλά την ανησυχία του να πετύχει. Αυτός είναι ο μεγάλος φόβος, η παγίδα και ο κίνδυνος για κάθε καλλιτέχνη.

 Μ. Μαύρου: Σ’ αυτά τα 40 χρόνια έχετε μετανιώσει για τυχόν εκπτώσεις ή υποχωρήσεις στη δουλειά σας;
  Κ. Τουρνάς:  Έχω περάσει ένα διάστημα μεγάλης ανησυχίας, αναλογιζόμενος την καθημερινότητα σε συνδυασμό με τη δουλειά μου.. Ήταν ένα διάστημα που ούτε εγώ ένιωθα καλά, ούτε αυτά που έκανα ήταν σπουδαία και γενικότερα ό, τι δημιουργήθηκε εκείνη την περίοδο δεν είχε ιδιαίτερη μακροημέρευση. Κατά ένα περίεργο τρόπο ξέφυγα από αυτό γρήγορα. Μάλλον είναι αυτές οι εμμονές μου,  ότι μπορεί να γίνεσαι δυσάρεστος στον εαυτό σου και στους άλλους, αν επιμένεις σε κάτι που αγαπάς πραγματικά και πιστεύεις. Συνήθως όμως, αργά ή γρήγορα δικαιώνεσαι.

 Μ. Μαύρου:  Έχετε προεδρεύσει για πολλά χρόνια στην Ε.Τ.Ε (Ένωση Τραγουδιστών Ελλάδος), στον « ΕΡΑΤΩ» και έχετε διατελέσει μέλος στην Παγκόσμια Ομοσπονδία Ερμηνευτών. Συνεπώς, πώς βλέπετε το μέλλον του ελληνικού τραγουδιού εκ των έσω;
  Κ. Τουρνάς:  Αυτό είναι  ένα πολύ μεγάλο θέμα. Δεν είναι τόσο αποσπασματικό όσο η ερώτηση το κάνει να ακούγεται… Μένω με την εντύπωση ότι δεν  στέκεται από μόνο του .. δεν έχει να κάνει με όσους εμπλέκονται με το τραγούδι, αλλά  με την ευρύτερη κατάσταση της κοινωνίας μας. Κάποια στιγμή η τωρινή ζοφερή  κατάσταση θα περάσει σε άλλη φάση και τότε ακριβώς μαζί με την άνθιση του ψυχισμού των ανθρώπων, θέλω να πιστεύω, ότι θα ανθίσει και το τραγούδι. Είναι μέρος μίας κοινωνικής διαδικασίας. Είμαι αισιόδοξος, με την έννοια ότι δεν μπορούν παρά μόνο προς το καλό να πάνε τα πράγματα, ανεξαρτήτως του τι μεσολαβεί και για πόσο.

 Μ. Μαύρου:  Έχω την εντύπωση ότι ο Κώστας Τουρνάς, άτυπα, έχει ιδρύσει τη δική του σχολή. Εξάλλου, πολλοί μεταγενέστεροί σας τραγουδιστές έχουν δηλώσει πως πορεύονται  στα χνάρια σας. Κάνω λάθος;
  Κ. Τουρνάς:  Θα μπορούσα να ακούω και να δέχομαι  κάπως έτσι τα πράγματα. Επειδή όμως και εγώ στη ζωή μου είχα επιρροές δεν μπορώ να τοποθετηθώ έτσι. Για παράδειγμα, στο ξεκίνημά μου μού άρεσαν πολύ οι αδελφοί Κατσιμίχα. Το ποιος αφήνεται σε επιρροές συνειδητά ή όχι δεν μπορώ να το χαρακτηρίσω. Γεγονός είναι πως, παρόλο που από παιδί ήμουν δέκτης  πολλών  ειδών  μουσικής στην Ελλάδα, όλα αυτά λειτούργησαν, όπως έχει πει και ο  Γιάννης Μαρκόπουλος για ’μένα, σαν «φίλτρο», για να φτιάξω το δικό μου ύφος…. Θέλησα να φτιάξω κάτι πραγματικά δικό μου… δεν πήγα να δανειστώ ή να κλέψω …  Θεωρώ ότι κάθε καλλιτέχνης, όταν εμμένει και κάνει κύκλους γύρω από κάτι, είναι υπέρ της δικής του ολοκλήρωσης και όλη του η διαδρομή είναι αυτή η απόπειρα.

 Μ. Μαύρου: Ποιο είναι το ζητούμενο της ζωής για  ’σας;
  Κ. Τουρνάς: Θα ήθελα, με την τωρινή μου ματιά, έτσι όπως νιώθω τώρα, να δημιουργήσω, όχι όμως με την εμπειρία ή τα παθήματα του παρελθόντος, αλλά με αυτήν τη νέα ματιά που έχω για τα πράγματα, τώρα. Ελπίζω να αξιωθώ να το κάνω..

 Μ. Μαύρου: Δισκογραφικά κάνετε κάτι αυτό τον καιρό;
  Κ. Τουρνάς: Κυκλοφορούν στα  i Τunes 4 νέα τραγούδια, σαν ένα μικρό LP, με τίτλο Κώστας Τουρνάς ’11. Για όσους  έχουν εξοπλισμό Apple, υπάρχει ένα αρχειακό application που λέγεται Τουρνάς και περιέχει βίντεο, τραγούδια, στίχους, φωτογραφίες, συνεντεύξεις… και το οποίο είναι δωρεάν, μπορεί όποιος θέλει να το κατεβάσει από το ιντερνέτ. Το ίδιο ακριβώς έργο κυκλοφορεί και από τις εκδόσεις mediavista, τις οποίες πάλι συναντούμε στο  ιντερνέτ, σε μία συσκευασία που περιέχει αυτά τα  4 τραγούδια μαζί με  ένα dvd και ένα cd με παλιά αγαπημένα τραγούδια σε live  εμφανίσεις και με ένα ημερολόγιο που έχω καταγράψει διάφορες σκέψεις μου.


 Μ. Μαύρου: Από τις 16 Φεβρουαρίου μέχρι τις  9 Μαρτίου θα σας απολαύσουμε στην Αυλαία. Τι ακριβώς να περιμένουμε;
  Κ. Τουρνάς: Θέλουμε να «πειράξουμε» λίγο τα αγαπημένα μας τραγούδια, έτσι ώστε οι φίλοι, που μας αγαπούν και μας ακολουθούν, να εισπράξουν μαζί με εμάς κάτι διαφορετικό αυτή τη φορά. Θα υπάρχουν κάποιες αλλαγές και μία διαφορετική εκδοχή  σε τραγούδια που αγαπήθηκαν…

 Μ. Μαύρου: Καλές πρόβες και καλή επιτυχία σας εύχομαι…
  Κ. Τουρνάς: Ευχαριστώ πολύ, να είσαι καλά….

Παντελής Θαλασσινός Συνέντευξη

Ο ΝΕΟΣ ΔΙΣΚΟΣ ΤΟΥ ΠΑΝΤΕΛΗ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΥ ΜΕ ΤΟ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΦΥΛΛΟ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ

Ο Παντελής Θαλασσινός κυκλοφορεί τον καινούργιο του δίσκο με τίτλο «10 τραγούδια της ελπίδας» και μου μιλάει γι’ αυτό... Μπείτε στην κουβέντα μας και θα τα μάθετε όλα..

Παντελής Θαλασσινός συνέντευξη στη Μαρία Παπαδάκη στο "Μουσικόραμα"

 Μαρία: Καινούργιος δίσκος λοιπόν Παντελή με τίτλο «10 τραγούδια της ελπίδας». Από που προήλθε ο.. φωτεινός τίτλος;

 Π. Θαλασσινός:  Ήταν ένας δίσκος που στην αρχή είχε τίτλο «Κόντρα στον καιρό». Τα τραγούδια λοιπόν αυτού του δίσκου από 12 έγιναν 10 αφού τα γράψαμε στο στούντιο. Τα δύο δεν μου βγήκαν όπως ήθελα και τα αφαίρεσα. Θα μπουν σε μια επόμενη δουλειά μου.

Αυτά που μπήκαν πιστεύω πως είναι τραγούδια ελπίδας. Με όλη αυτή την κατάσταση που περνάμε έχουμε ανάγκη τραγούδια ελπίδας, που δε χρειάζεται να έχουν μέσα συνθήματα ή να λένε μεγάλα πράγματα και να.. φωνάζουν. Εγώ πιστεύω ότι.. αντίσταση είναι το να κάνεις το αυτονόητο σήμερα. Όταν σε αποτρέπουν να κάνεις το αυτονόητο, και στην περίπτωσή μου όταν με αποτρέπουν να κάνω τέχνη και καλά τραγούδια, σε εγκλωβίζουν σε κατάσταση απομόνωσης και αχρηστίας  Νομίζω πως το να κάνεις τέχνη αυτή τη στιγμή είναι.. κόντρα στον καιρό. Το να δημιουργείς πολιτισμό είναι κόντρα στον καιρό, όταν δεν σε βοηθάει ούτε η ίδια η πολιτεία ούτε κανένας. Όταν τον κόσμο τον οδηγούν στο να μην εκπολιτίζεται τον παροπλίζουν. Το να κάνεις τέχνη λοιπόν στις μέρες μας είναι μια αντίσταση στον κακό σπόρο που σπέρνουν.

Γι’ αυτό ονόμασα το δίσκο «10 τραγούδια της ελπίδας». Γιατί πάντα υπάρχει ελπίδα όταν δημιουργούμε ακόμα, όταν κάνουμε τέχνη και πολιτισμό. Και θα το κάνουμε κόντρα στις δυσκολίες.

 Μαρία: Σ’ αυτό το δίσκο έχεις αναλάβει εξ’ ολοκλήρου τη σύνθεση των κομματιών που ερμηνεύεις. Είναι διαφορετική η αίσθηση όταν ερμηνεύεις τραγούδια δικά σου και διαφορετική όταν ερμηνεύεις τραγούδια άλλων;

  Π. Θαλασσινός:  Όταν γράφω εγώ τα τραγούδια που ερμηνεύω, είμαι πιο ελεύθερος και αισθάνομαι πιο καλά. Όταν τραγουδάω τραγούδια άλλων, έχω μία φειδώ, ένα δέος αν θα τα πω καλά. Όταν τραγουδάς όμως πρέπει νάσαι χαλαρός και απαλλαγμένος  απ’ όλα αυτά. Πρέπει να τα δίνεις με το δικό σου τρόπο και να μη σε νοιάζει αν θα κριθείς καλά απ’ το συνθέτη.

 Μαρία: Με ποιους άλλους συμπορεύεσαι σ’ αυτό το δίσκο Παντελή;

  Π. Θαλασσινός:  Είπαμε.. η μουσική είναι εξ’ ολοκλήρου δική μου και στους στίχους συνεργάζομαι  με τη Μαίρη Φασουλάκη, τη Χρυσάνθη Τουφεξή, τον Πόλυ Κυριάκου, την Ελένη Σιούφτα και τον αείμνηστο Ηλία Κατσούλη. Υπάρχει επίσης μέσα κι’ ένα ποίημα του Κώστα Ουράνη το «Πότε θ’ ανοίξουμε πανιά» κι’ ένα κομμάτι σε δικούς μου στίχους.

Έπαιξαν οι σπουδαίοι μουσικοί... Γιάννης Αγγελόπουλος .. τύμπανα,  Γιωργος Βεντουρής Κοντρα μπάσο, Δημήτρης Γάσιας.. Βιολί ,  Πάνος Δημητρακόπουλος.. κανονάκι, Γιώργος Θεοδωρόπουλος.. πλήκτρα, Δημήτρης Θεοχάρης.. πιάνο,  Φίλιππος Λευκαδίτης... κρουστά, Γιώργος Μακρής...  γκάιντες, καβάλ, φλογέρες, Νίκος Μέρμηγκας.. Λαούτο, Δημήτρης Πάντος.. ακουστ-ηλεκτρικές Κιθάρες-φωνητικά, Γιάννης Πλαγιανάκος...Μπάσο-Κόντραμπάσο, Γιώργος Τσιατσούλης, Ακκορντεόν, Μάρθα Μαυροειδή Λάφτα, Φωνητικά, κι’ εγώ έπαιξα ακουστικές κιθάρες. Η ηχογράφηση και η μίξη, έγινε στο STUDIO SIERRA, από  το Γιώργο Καρυώτη και Mastering έκανε ο Γιάννης Ιωαννίδης.. DIGITAL PRESS HELLAS.

 Μαρία: Κυκλοφορεί την Κυριακή 17 του Φλεβάρη από την Ελευθεροτυπία. Νομίζεις πως οι εφημερίδες αντικατέστησαν στις μέρες μας τα δισκοπωλεία;

  Π. Θαλασσινός:  Όχι.. δε νομίζω. Βγαίνει ας πούμε η Ελευθεροτυπία την Κυριακή με δυόμιση ευρώ το c.d μου. Εφημερίδα και c.d λοιπόν δυόμιση ευρώ. Ούτε τέσσερα, ούτε πέντε, ούτε εφτά αλλά δυόμιση και με μια δουλειά όχι παλιά για να βγάλουν χρήματα. Προτείνουν τη δουλειά μου και μου άρεσε το ότι το βάλανε δυόμιση ευρώ.

 Μαρία: Ε.. ναι, για να μπορεί ο κόσμος να το αγοράσει στους δύσκολους καιρούς που ζούμε και αντί να μπει σε μερικά σπίτια μόνο, να μπει σε πολλά περισσότερα.

  Π. Θαλασσινός:  Ναι.. ναι.. βέβαια. Έτσι είναι..

 Μαρία: Τα μελλοντικά σου σχέδια επί σκηνής; Θα παρουσιάσεις την καινούργια σου δουλειά σε ζωντανές εμφανίσεις;

  Π. Θαλασσινός:  Κοίταξε να δεις.. Τον έχω παρουσιάσει πριν τον βγάλω αυτό το δίσκο. Είναι τραγούδια αποτύπωμα στην ουσία στο στούντιο, που τα έβγαλα για να τα έχω και σε c.d, αλλά παράλληλα είναι τραγούδια που μπορεί να τ’ αγαπήσει ο κόσμος. Τα παίζω πολύ καιρό τώρα στις ζωντανές μου εμφανίσεις. Σε δύο live μου, δυο χρονιές έπαιζα τα οκτώ απ’ τα δέκα τραγούδια ζωντανά. Το κάνω όπως τον παλιό καιρό. Δηλαδή, πρώτα τα παρουσίασα ζωντανά, είδα αντιδράσεις και μετά τα δισκογράφησα.

 Μαρία: Κυκλοφορούν και στο διαδίκτυο.. έτσι;

  Π. Θαλασσινός:  Ναι.. υπάρχει ένα τραγούδι που το είχα δώσει promo και στα ραδιόφωνα.

 Μαρία: Ευχαριστώ Παντελή. Εύχομαι καλοτάξιδα τα καινούργια σου.