Αν μείνεις βουβός, τ' όνειρο γίνεται εμπαιγμός, σωστός πνιγμός....

Active Member - Τραγούδα μου να φύγει το σκοτάδι 

 Πες ένα τραγούδι, έχεις αβάσταγο θυμό,
αμόλησέ το ν' αγκαλιάσει το ρυθμό
κι εγώ σε μια γωνιά όλο ημεράδα
εκείνο τ' όνειρο θα λέω πως ξανάδα.

Πες ένα τραγούδι είναι ανείπωτη η οργή,
το τέλος που μάς τάξανε στ' ορκίζομαι αργεί.
Μια κουτουράδα είναι η ζωή, μη μείνει χάδι,
τραγούδα μας να φύγει το σκοτάδι.

Απ' τη σιωπή του χειμώνα φοράς τη νιτσεράδα,
πάρε αμπάριζα, βγέκα, στάσου γδυτός στην αμάδα.
Κι αν έχεις κάτι να κρύψεις, δε θέλω εκπλήξεις.
Διψά η ζήση χειροκρότημα κι εκρήξεις.
Ευκολοθύμητο μη μουρμουράς τραγούδι,
φαγούρα ας έχει για χορό το νηστικό μου αρκούδι.
Άσ' το μουσούδι της ζωής να ψάχνει να επιμένει
ώσπου να βρουν φωνή και όλοι οι αποκομμένοι.
Γνωστή πεπατημένη η βουβαμάρα,
γερνάει μέσα σου η φωτιά -- βαριεστημάρα.
Κι ο γιατρεμός αυτός απέμεινε ο μόνος καημός,
γιατί αν μείνεις βουβός κάλλιο να γίνω κουφός.
Μια χαραμάδα φως και μια χεράδα σπόρο,
αγκάλιασε το ρυθμό και θα φυτρώσει φιόρο.
Θα 'ναι μια αρχή στην οργή να βρει τη μνήμη
μ' αν μείνει εκεί δε με καταπραΰνει.
Το τέλος που τάξαν αργεί, αλλά δε γλίτωσες.
Μη προσδοκάς παρηγοριά απ' όσα πλήγωσες
κι ακόμα αν στ' όνειρό σου γίνεσαι σφαγάδι,
τραγούδι πες του και θα φύγει το σκοτάδι.

Στην καγκελόφραχτη ηθική σου βρήκε η σιωπή σου
κρυψώνα, μια τόση δα ισκιάδα, τη ντροπή σου
κι αμέσως οι κοντόθωροι στείλαν καλησπερούδια,
τους έμοιαζε πως κονεμα κάνανε τα τραγούδια
και ξεμυτίσαν άνετοι κι αβέρτα στη καψάλα
σαν το λεφούσι που γυρνάει τριγύρω απ' τη κρεμάλα.
Όπου κακό και ηδονή και λαοχαλασιά,
όπου το τίποτα διψά του θανατά 'κονομησιά,
μα η ανεβασιά στο μίσος καμπουριαστό σε βγάζει
κι ο απαρνητής ο λασπερός ξανά δίπλα κομπάζει,
ο όχλος γιορτάζει, βάσανο ο ατιμασμός .
Αν μείνεις βουβός, τ' όνειρο γίνεται εμπαιγμός,
σωστός πνιγμός• γι' αυτό κάτσε να το σκεφτείς,
ξέχνα τη καταλαλιά και γίνε θηρευτής.
Αυτά που 'χεις να μοιραστείς, αμόλησέ τα,
κωλοσφούγγι μη ξεμείνουν, έβγα, τραγούδησέ τα.
Με τα κουλάδια σου πιάσε τη ζωή απ' τα μαλλιά,
κάν' το όπως οι κιμπαρηδες εκείνοι απ' τα παλιά.
Σαν απ' τα ονείρατα να ξεπρόβαλε λεχούδι
για να φύγει το σκοτάδι πες του ένα τραγούδι.

 Και φτανει αραγε ενα τραγουδι για να σε βγαλει απ τα σκοταδια??Ενα τραγουδι για να διωξει μακρυα οτι σε τρομαζει??Οτι στοιχειωνει τις μερες κ τις νυχτες σου??Μ ενα τραγουδι ..μια ΟΝΕΙΡΟΜΕΛΩΔΙΑ καταλαγιασε το θυμο σου κ το φοβο σου ..Αφησε το να παρει μαζι του οτι χαρακωνει την ψυχη σου οπως χαρακωνει ενα δακρυ τα παιδικα μαγουλα.....Ενα τραγουδι μπορει να σε παρασυρει σε ταξιδακια αλλα μακρινα ...Μαζι του να φυγεις να ταξιδεψεις εκει που ο νους αρμενιζει....

Δεν ωφελει η βουβαμαρα κ η σιωπη ...Τιποτα δεν γιατρευεται ετσι!!! Αστα να βγουν στο φως .....Μ ενα τραγουδι ολα μοιαζουν αλλιωτικα..

Η σιωπη κρυβει την ντροπη ..το θυμο....το φοβο....τα ονειρα που εμειναν ονειρα κ εκεινα τ αλλα ονειρα ..εκεινα που εγιναν εφιαλτες...Η σιωπη απομονωνει...κρυβει...θαβει....νεκρωνει....

Πιασε ενα τραγουδι ..εναν ρυθμο...ανεβα κ αφησε το να σε παει...Ξερει εκεινο το δρομο....Ξερει τα σημαδια...Βρισκει τα μονοπατια τα σωστα............Αφησε το να σε οδηγησει...Καραβακι η μελωδια..πανακια οι στιχοι....ΠΑΜΕ ΛΟΙΠΟΝ........

Α Φ Η Σ Ο Υ ..................