έτρεχες λέει καβάλα σ' άλογο.................................

Νίκος Παπάζογλου Το όνειρο 

Χτες το βράδυ αργά
ήρθες φώλιασες στο μυαλό μου
ήσουνα εκεί δίπλα μου, σ' άγγιζα
χάιδευα τα όμορφα μαλλιά σου
μες στ' όνειρο

Πάει καιρός που έφυγες
ξέρω σου λεν πως σ' έχω ξεχάσει
μα τα σημάδια μέσα μου
ούτε το ότι είσαι μακριά
ούτε ο καιρός θα σβήσει

Δάκρυα στα μάτια μου 'ρχονται
κάθε φορά που βλέπω πίσω
όσο κι αν ψάξω δεν μπορώ να σ' έβρω
μα ξέρω κάπου εκεί μες στο πλήθος
θα κρύβεσαι

Χτες το βράδυ αργά
ξύπνησα τρομαγμένος
έτρεχες λέει καβάλα σ' άλογο
που δεν άφηνε πατημασιές πάνω στο χώμα...

Καθε νυχτα ερχεσαι......Δεν ξεχνιεσαι...........Λογια που ελεγες ακουγονται παντου......Βουβες σκηνες σαν απο παλιες ταινιες εγιναν οι στιγμες που ησουν εδω.Σημαδια μεσα στις καρδιες μας ...............Ματια που θαρρεις δεν θα παψουν ποτε να βουρκωνουν..Λυτρωση το κλαμα...Ξαλαφρωμα οι συζητησεις γυρω απο σενα.......
Πιο πολύ πονανε οι ωρες που μιλαω με εμενα.....Τοτε που προσπαθω να με πεισω πως οντως συνεβει αυτο.Πως δεν εισαι πια εδω...Πως δεν θα ερθεις αυριο με το γιο μου..Πως δεν θα ακουστει η γελαστη φωνη σου ...Πως...........................................................................................
Τοτε ειναι που αρνουμαι να το χωνεψω.Τοτε ποναω πιο πολυ κ μου φαινεται βουνο θεορατο ολο αυτο που πρεπει να κουβαλαω στην ψυχη μου..............
Ξερω πως δεν ειναι ευχαριστο να μιλαω συνεχεια γι αυτο....Αλλα δεν μπορω κ δεν θελω να μιλησω για κατι αλλο.....................................................................................................................Τα ιχνη που αφησες στις ζωες μας ειναι ανεξιτηλα....Ειναι απο εκεινα που δεν τα σβηνει ο αερας..η βροχη...η λησμονια...ο θανατος..............................
Συγνωμη για οσους κουραζω..............
ΑΣΤΡΟΦΕΓΓΙΤΗ ΜΟΥ .........................................ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ ΠΟΛΥ...ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΛΕΙΠΕΙΣ .............