Οι ποιήτριες της γης ~ Γυμνά Καλώδια

Κάποιος να μου πει
Γιατί εκεί ψηλά τα σύννεφα σκεπάζουν το γαλάζιο
Γιατί εκει πάνω τα άστρα είναι σβηστά
Γιατί όταν βρέχει δεν μπορώ να σε κοιτάζω
Κάποιος να μου πει
Γιατί βλέπω σκιές
Γιατί τα μάτια μου δακρύζουν μα δεν κλαίνε
Αν οι ποιήτριες της Γης είναι νεκρές
Και αν οι λέξεις που ζωγράφισαν τις καίνε
Δεν είναι ανάγκη να μου πεις πως μ αγαπάς
Δεν είναι ανάγκη να μου δείξεις πως σε χάνω
Ήθελα μόνο να σε κάνω να γελάς
Μα εσύ δεν άντεξες να δώσεις παραπάνω
Μπορεί οι ποιήτριες της Γης να ναι νεκρές
Μπορεί και να φυγαν σε κάποια κρύα Δύση
Μπορεί να ανήκουν σε φαντάσματα του χθες
Κι ίσως κανείς να μη τις έχει συναντήσει
Κάποιος να μου πει
Γιατί η στιγμή περνά
Πριν σ αγαπήσω θα χω ήδη πια γεράσει
Θα χω ριτίδες κάτασπρα μαλλιά
Και κάτι στίχους που θα χουν ξεθωριάσει
Κάποιος να μου πει
Γιατί βλέπω σκιές
Γιατί τα μάτια μου δακρύζουν μα δεν κλαίνε
Αν οι ποιήτριες της Γης είναι νεκρές
Και αν οι λέξεις που ζωγράφισαν τις καίνε
Δεν είναι ανάγκη την πλάτη να γυρνάς
Μη παριστάνεις πως δεν μ έχεις αγαπήσει
Δεν θα ναι αλήθεια έτσι απλά να περπατάς
Πάνω στα κάστρα που με κόπο είχα χτίσει
Μπορεί οι ποιήτριες της Γης να ναι νεκρές
Μπορεί και να φυγαν σε κάποια κρύα Δύση
Μπορεί να ανήκουν σε φαντάσματα του χθες
Κι ίσως κανείς να μη τις έχει συναντήσει
Μπορεί οι ποιήτριες της Γης να ναι νεκρές
Μπορεί και να φυγαν σε κάποια κρύα Δύση
Μπορεί να ανήκουν σε φαντάσματα του χθες
Κι ίσως κανείς να μη τις έχει συναντήσει
Κι ίσως κανείς να μη τς έχει συναντήσει

Χιλιαδες τα αναπαντητα ΓΙΑΤΙ...Συναισθηματα αποτυπωμενα σε στιχους... ματια δακρυσμενα......καρδιες που ξερουν να χτυπουν......πλασματα που δεν φοβουνται να ΝΟΙΩΣΟΥΝ......

Κ εκεινα τα πιο μεγαλα τα πιο δυνατα τα πιο σπανια...εκεινα ειναι που θελουν ψυχη για να ζουν .....θελουν ολη τη δυναμη σου ...καθε χτυπο της καρδιας σου!!!!Θελουν καθε ανασα σου!!!!

Δεν φτανει να σ αγαπησω ..πρεπει εσυ να εισαι ετοιμος να δεις ποσα τρεχουν διπλα σου κ πρεπει να τρεξεις για να τα προλαβεις!!

Πρεπει να θες ν αγαπηθεις......Πρεπει να σ αγαπας πρωτα εσυ .......Κ ολα εκεινα οσα φοβασαι να τα βαλεις στην ζωη σου ειναι εκεινα που θελουν να στην γεμισουν με φως...Ισως αυτο να φοβασαι πιο πολυ..Το φως τους!!!

Κ αν καποιες φορες με δεις ν αποτραβιεμαι σε μια γωνια κ δεν μιλαω ...οταν κλεινω τα ματια κ δεν χαμογελαω πια ....δεν ειναι πως δε νοιαζομαι πια...δεν ειναι πως δεν σε βλεπω πια...δεν ειναι πως δεν σ ακουω πια...

...ειναι πως ΞΕΡΩ...ΞΕΡΩ τι παλευεις να μου κρυψεις κ τι θα θελες να μην νοιωθεις...Δεν χρειαζεται να σου σκουπισω τα δακρυα για να καταλαβω πως κλαις...δεν χρειαζεται να αγγιξω τις πληγες σου για να καταλαβω πως πονας.....δεν χρειαζεται να μου πεις πως μ αγαπας...θα το νοιωσω...δεν χρειαζεται να μου πεις ΑΝΤΙΟ.....θα το νοιωσω πως φευγεις.........Απλα γιατι ....

..............Σ ΑΚΟΥΩ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΜΟΥ ΜΙΛΑΣ ΠΙΑ............