Ούτε παράδεισος ούτε γη απλά μουσική

Κάντε κλικ εδώ

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ, ΤΑ ΠΕΡΑΣΑ ΣΕ ΕΝΑ ΧΩΡΙΟ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ, ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΗΝ ΓΙΑΓΙΑ ΜΟΥ. ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΧΩΡΙΟ, ΟΛΟΙ ΛΙΓΟ ΠΟΛΥ ΕΙΧΑΝ ΚΑΤΙ ΑΠΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ. ΘΥΜΑΜΑΙ ΠΟΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ... ΜΑ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΠΟΥ ΜΕ ΑΓΓΙΞΕ, ΗΤΑΝ ΟΤΑΝ ΚΑΠΟΙΟ ΞΗΜΕΡΩΜΑ...

ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ, ΠΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΑΡΧΙΖΕΙ ΝΑ ΝΥΧΤΩΝΕΙ, ΚΛΕΙΝΟΝΤΑΙ ΟΛΟΙ ΣΤΑ ΣΠΙΤΙ

Α ΤΟΥΣ. ΟΧΙ ΑΠΟ ΦΟΒΟ, ΜΑ ΓΙΑΤΙ ΘΕΩΡΟΥΝ ΠΩΣ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΙΣ ΝΥΜΦΕΣ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΗΣΟΥΝ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΙΣ ΕΝΟΧΛΟΥΝ. Η ΓΙΑΓΙΑ ΜΟΥ, ΜΟΥ ΕΛΕΓΕ, ΠΩΣ ΒΓΕΝΟΥΝ ΚΑΙ ΓΙΑΤΡΕΥΟΥΝ ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ ΚΑΙ ΕΛΕΓΧΟΥΝ ΤΗΝ ΓΗ.

ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΝΥΧΤΑ, ΜΕ ΜΑΖΕΨΕ ΝΩΡΙΣ Η ΓΙΑΓΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΟΥΝΟ, ΚΑΙ ΚΛΕΙΣΤΗΚΑΜΕ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ. ΜΕ ΕΒΑΛΕ ΝΩΡΙΣ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΩ ΚΑΙ ΜΕ ΠΑΡΑΦΥΛΑΓΕ, ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΝΗΘΙΖΑ ΝΑ ΒΓΑΙΝΩ ΚΡΥΦΑ ΚΑΙ ΝΑ ΣΚΑΡΦΑΛΩΝΩ ΣΤΑ ΚΕΡΑΜΥΔΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΚΟΙΤΑΖΩ Τ ΑΣΤΡΑ.

ΞΥΠΝΗΣΑ ΑΠΟ ΔΥΝΑΤΑ ΧΤΥΠΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΟΡΤΑΣ. ΗΤΑΝ ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΟ ΞΗΜΕΡΩΜΑ. Η ΓΙΑΓΙΑ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΜΕΙΝΕΙ ΞΥΠΝΙΑ, ΚΑΙ ΕΙΧΕ ΚΑΘΑΡΟ ΜΥΑΛΟ, ΕΜΕΙΝΕ ΨΥΧΡΑΙΜΗ, ΣΤΕΚΟΤΑΝ ΣΙΩΠΗΛΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΝΟΙΓΕ. ΜΟΥ ΕΚΑΝΕ ΝΟΗΜΑ ΝΑ ΜΗΝ ΒΓΑΛΩ ΑΧΝΑ, ΟΠΩΣ ΕΛΕΓΕ. ΤΟΤΕ ΑΚΟΥΣΑΜΕ ΜΙΑ ΑΠΑΛΗ ΚΑΙ ΚΑΜΠΑΝΙΣΤΗ ΦΩΝΗ, ΝΑ ΤΗΣ ΛΕΕΙ ΠΩΣ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΑΕΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΚΥΡΑ-ΛΕΥΤΕΡΕΝΑΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΤΗΣ ΕΠΕΤΡΕΠΑΝ, ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΜΕ ΕΠΑΙΡΝΕ ΜΑΖΙ ΤΗΣ. ΜΕΤΑ ΤΗΣ ΕΙΠΕ ΚΑΤΙ ΛΕΞΕΙΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΑΒΕΝΑ.

Η ΓΙΑΓΙΑ ΔΕΝ ΔΙΣΤΑΣΕ ΣΤΙΓΜΗ. ΑΦΟΥ ΜΕ ΣΥΜΒΟΥΛΕΨΕ ΝΑ ΜΗΝ ΚΟΙΤΑΖΩ ΓΥΡΩ ΜΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΕΧΩ ΣΚΥΦΤΟ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ, ΜΕ ΤΥΛΙΞΕ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΠΑ ΤΗΣ ΚΑΙ ΒΓΗΚΑΜΕ ΕΞΩ.

ΟΤΑΝ ΦΤΑΣΑΜΕ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ, ΜΑΣ ΑΝΟΙΞΕ ΜΕ ΧΙΛΙΑ ΖΟΡΙΑ. ΕΚΛΑΙΓΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΕΝΑΜΕ ΤΙ ΜΑΣ ΕΛΕΓΕ. ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΕΙΔΕ Η ΓΙΑΓΙΑ ΤΗΝ ΜΙΚΡΗ ΤΗΣ ΚΟΡΗ. ΕΙΧΕ ΠΡΥΣΤΕΙ ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΗΣ ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΓΕΜΑΤΗ ΚΟΚΚΙΝΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΠΟΥ ΕΙΧΑΝ ΑΡΧΙΣΕΙ ΝΑ ΑΙΜΟΡΑΓΟΥΝ. Η ΓΙΑΓΙΑ ΜΟΥ ΤΗΝ ΕΓΔΥΣΕ. ΟΛΟ ΤΗΣ ΤΟ ΣΩΜΑ ΗΤΑΝ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ. ΗΤΑΝ ΟΛΗ ΜΙΑ ΠΛΗΓΗ.

Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΕΞΗΓΟΥΣΕ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ, ΠΩΣ Η ΚΟΡΗ ΤΗΣ ΕΙΧΕ ΒΓΕΙ ΚΡΥΦΑ ΕΞΩ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙ ΤΙΣ ΝΥΜΦΕΣ. Η ΚΑΗΜΕΝΗ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΤΗΝ ΑΠΟΥΣΙΑ ΤΗΣ, ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΑΚΟΥΣΕ ΝΑ ΤΗΣ ΧΤΥΠΟΥΝ ΤΟ ΤΖΑΜΙ. ΚΙ ΟΤΑΝ ΚΟΙΤΑΞΕ ΕΞΩ, ΕΙΔΕ ΤΗΝ ΚΟΡΗ ΤΗΣ ΝΑ ΚΕΙΤΕΤΑΙ, ΞΑΠΛΩΜΕΝΗ ΔΙΠΛΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΕΤΡΙΝΟ ΦΟΥΡΝΟ.

Η ΓΙΑΓΙΑ ΜΟΥ ΚΑΤΑΛΑΒΕ. ΤΥΛΙΞΕ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΣΕ ΜΙΑ ΚΟΥΒΕΡΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΗΡΕ ΑΓΚΑΛΙΑ. ΜΟΥ ΕΚΑΝΕ ΝΟΗΜΑ ΝΑ ΤΗΝ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΩ ΚΑΙ ΒΓΗΚΑΜΕ ΕΞΩ.

ΚΑΤΕΥΘΗΝΘΗΚΑΜΕ ΣΤΑ ΑΛΩΝΙΑ. ΤΗΝ ΞΑΠΛΩΣΕ Η ΓΙΑΓΙΑ ΚΑΤΩ ΓΥΜΝΗ ΚΑΙ ΕΒΓΑΛΕ ΤΟ ΜΑΧΕΡΑΚΙ ΤΗΣ. ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΣΚΑΛΙΖΕΙ ΤΟ ΧΩΜΑ ΓΥΡΩ ΤΗΣ, ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΠΕΡΙΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΚΟΡΙΤΣΙΟΥ, ΕΝΩ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΨΥΘΙΡΙΖΕ ΜΕΛΩΔΙΚΑ, ΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΛΕΞΕΙΣ. ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΡΚΕΤΗ ΩΡΑ, ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΝΤΙΚΡΥΣΑ ΜΕ ΣΗΜΑΔΕΨΕ...

ΜΟΥ ΖΗΤΗΣΕ ΝΑ ΣΚΑΨΩ ΜΕ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ, ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΒΡΩ ΚΑΘΑΡΟ ΧΩΜΑ. ΚΑΙ ΤΟΤΕ, ΠΗΡΕ ΚΑΙ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΤΡΙΒΕΙ ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΗΣ ΜΙΚΡΗΣ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΧΩΜΑ. ΤΟ ΚΟΡΜΙ ΤΟΥ ΚΟΡΙΤΣΙΟΥ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΞΕΠΡΥΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΟΙ ΠΛΗΓΕΣ ΑΡΧΙΣΑΝ ΝΑ ΚΛΕΙΝΟΥΝ. ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΜΕΙΝΕ ΤΙΠΟΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΙΖΕΙ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΝΥΧΤΑ.

ΚΑΙ ΑΥΤΗ, ΗΤΑΝ ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΟΣΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ, ΠΟΥ ΠΕΡΠΑΤΗΣΑΝ ΚΑΙ ΠΕΡΠΑΤΟΥΝ ΠΑΝΩ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΟΠΟ.........

ΚΥΡΑ ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΥ...
*Μικρος Πριγκιπας*