ΣΤΙΧΟΙ

ΦΕΓΓΑΡΙ

......
ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΖΩΦΡΑΦΙΣΑ

ΕΝΑ ΧΡΥΣΟ ΦΕΓΓΑΡΙ Κ ΚΛΕΙΝΟΝΤΑΣ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ

ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΜΕ ΠΑΡΕΙΣΕ ΕΝΑ ΔΡΟΜΟ ΑΣΗΜΙ,

ΓΕΜΑΤΟ ΦΩΣ ΛΟΥΣΜΕΝΟΣΕ ΚΑΘΕ ΒΗΜΑ ΜΙΑ ΕΥΧΗ.ΣΑΝ ΣΙΔΕΡΟ ΑΝΑΜΜΕΝΟ

ΑΥΤΟΣ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΟΔΗΓΕΙ ΣΕ ΟΝΕΙΡΑ Κ ΕΛΠΙΔΕΣ

ΠΟΥ ΦΕΓΓΟΥΝ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΝΥΧΤΙΑ ΣΑΝ ΝΑ 'ΝΑΙ ΗΛΙΑΧΤΙΔΕΣ

ΟΠΟΙΟ ΕΜΠΟΔΙΟ ΒΡΕΘΕΙ Σ΄ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ

ΚΛΕΙΣΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ Κ ΨΑΞΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΤΙ

ΠΟΥ ΘΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΤΗ ΚΑΡΔΙΑ ΝΑ ΦΤΑΣΕΙ Τ΄

ΟΝΕΙΡΟ ΤΗΣΓΙΑ ΝΑ ΧΤΥΠΑ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΜΕ ΤΟ ΓΟΡΓΟ ΡΥΘΜΟ ΤΗΣ...........

///////////////

Για Σένα...

Γέννημα θρέμα κρητικιάμεράκι μου να γράφωκι ετούτο το ριμά-δικο κομμάτι υπογράφω...Το στίχο τον ελεύθερογια λίγο θα αφήσωσ' εσένα που αγάπησαθέλω να το χαρίσω...

Υπάρχει πιθανότηταστου κόσμου τη μικρότητανα ζεις και να αισθάνεσαιπως κάθε μέρα χάνεσαι.Χτυπήματα να δέχεσαι, τα πάντα να ανέχεσαι,να πέφτεις, να σηκώνεσαι, μπροστά τους να ορθώνεσαι...

Ποτέ δε σταματάνεεκείνοι να χτυπάνε...

Σκουπίδι να σε κάνουνε,να φτύνουν, να σε βρίζουν,το σώμα σου και την ψυχήεκείνοι να ορίζουν.Από τα μάτια θα κυλάτο δάκρυ, θα σε πνίγει,και κάθε μέρα που θα ζειςνέα πληγή θ' ανοίγει.Aνάσες πύρινες, καυτές,τη σάρκα σου θα καίνε,φωνές αδιάφορες, κενές,"κουράγιο" θα σου λένε..

Μόνος γεννιέσαι, μόνος ζεις,μονάχος σου πεθαίνεις,εμπιστοσύνη, μάτια μου,στα λόγια τους μην έχεις..

Τα έχω νιώσει όλ' αυτά,μες στο σκοτάδι ζούσα,σε άγνωστους λαβύρινθουςμονάχη τριγυρνούσα.Κι όμως, ακόμα είμ' εδώκι αυτό το καλοκαίρι,να εύχομαι το αύριοκάτι καλό να φέρει...

////////////////////

Η Βάρκα
Νερόβραστης κιθάρας τον ζωμό θα πιώκαι πεταλούδες τσιγαριστές θα φτερουγίσουντα δυό ματόκλαδα μιάς ψείρας θα δακρύσουνγια να χει η βάρκα τελειωμό.

ROBESPIEROS

ΣΤΙΧΟΙ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΙΟ!