RADIO MUSIC ROCK: ΝΕΑ ΤΟΥ ROCK

Σάββατο 11 Απριλίου 2009

ΝΕΑ ΤΟΥ ROCK

Εξόριστοι και δεν τους καίγεται καρφί

Sisters Of Mercy

Με δεκαπέντε χρόνια απουσίας από τη δισκογραφία, παρουσιάζουν τα νέα τους τραγούδια μόνο σε συναυλίες. «Ελάτε να τα ηχογραφήσετε πειρατικά και να τα ανταλλάξετε στο Ιντερνετ», μας προσκαλεί ο Αντριου Ελντριτς. Σήμερα στην Αθήνα, αύριο στη Θεσσαλονίκη

«Ποτέ δεν αρνηθήκαμε να ηχογραφήσουμε νέο δίσκο. Αλλά έχουμε αρνηθεί επανειλημμένα να δουλέψουμε με οποιαδήποτε δισκογραφική που διοικείται από ηλίθιους, άπληστους και άσχετους με τη μουσική μάνατζερ. Οπως δηλαδή είναι οι περισσότερες. Θα μπορούσαμε να μπούμε μόνοι μας στο στούντιο, να βγάλουμε τον δίσκο και να τον κυκλοφορήσουμε ανεξάρτητα. Αλλά δεν έχουμε τα χρήματα για να τον κάνουμε όπως θέλουμε. Και όσοι ενδιαφέρονται για τα νέα μας τραγούδια, τα ηχογραφούν πειρατικά στις συναυλίες και τα ανταλλάσσουν μεταξύ τους στο Ιντερνετ. Τίποτα δεν χάνεται». Με μια έπαρση και έναν ευθύ σαρκασμό, που μοιάζουν κληρονομιά από τα χρόνια του πανκ, ο Αντριου Ελντριτς, ο τραγουδιστής και ηγέτης των Sisters Of Mercy, μιλάει λίγο πριν η μπάντα του δώσει δύο συναυλίες. Σήμερα στο Πολιτιστικό Κέντρο Ελληνικός Κόσμος, Κτίριο 56 (Πειραιώς 254, Ταύρος) και αύριο στην Αποθήκη του Μύλου στην Θεσσαλονίκη θα παίξουν από παλιές επιτυχίες, όπως το «More» και το «The Temple of Love», μέχρι καινούργια και ακυκλοφόρητα τραγούδια.
«Τα νέα τραγούδια ηχούν κάπως διαφορετικά, πιο μελωδικά», προσπαθεί να τα περιγράψει ο Ελντριτς. «Ισως γιατί τώρα πια έχουμε ωριμάσει ως μουσικοί». Αλλωστε, τρεις δεκαετίες στη μουσική σκηνή δεν είναι λίγες για μια μπάντα που φτιάχτηκε το '80 στο Λιντς γιατί «ήθελαν να ακούσουν τη μουσική τους στο ραδιόφωνο». Οπλα τους, ένα όνομα κλεμμένο από το ομώνυμο τραγούδι του Λέοναρντ Κοέν και ένας σκοτεινός, βαρύς ήχος, που πατούσε τόσο στην ορμή και την τραχύτητα του πανκ όσο και στην τότε αναδυόμενη ποστ πανκ σκηνή, μαζί με την επιβλητική μπάσα φωνή του Ελντριτς. Ηταν η εποχή που ο μουσικός τύπος τούς κόλλησε την ετικέτα γκοθ ροκ, βάζοντάς τους μαζί με τους Cure και τους Siouxsie And The Banshees.
«Είναι η ταμπέλα που απεχθάνομαι», λέει ο Ελντριτς. «Ξεκινήσαμε έχοντας για επιρροές τους Velvet Underground και τους Stooges. Ανήκουμε στην ίδια σκηνή με τους Motorhead και τους Ramones. Πραγματικά, έρχονται κάποια μαυροντυμένα παιδιά με άθλιο κούρεμα στις συναυλίες μας. Αλλά έρχονται και τύποι που ακούνε μέταλ, βετεράνοι πανκ, πιτσιρικάδες οπαδοί της ανεξάρτητης σκηνής. Φαντάζομαι ότι έρχονται και κάποιες νοικοκυρές. Οπότε, γιατί δεν γράφουν ότι είμαστε μπάντα για νοικοκυρές;».
Στο επίσημο, πάντως, σάιτ τους -που υπολειτουργεί- οι Sisters Of Mercy αυτοπαρουσιάζονται ως ροκ εν ρολ και ποπ μπάντα και μηχανή ιντάστριαλ ρυθμού. «Είναι μια ειρωνική παρουσίαση, που συγκεντρώνει όλα αυτά που έχουν γραφτεί κατά καιρούς για μας», απαντάει ο Ελντριτς. «Αλλά τελικά, όταν το καλοσκέφτομαι, είμαστε όλα αυτά. Γράφουμε τραγούδια με ποπ ρεφρέν, έχουμε και πίσω μας έναν ιντάστριαλ θόρυβο. Αλλά πάνω από όλα είμαστε μια ροκ εν ρολ μπάντα, με ό,τι περικλείει η λέξη. Γράφουμε τραγούδια για όσα βλέπουμε καθημερινά γύρω μας. Δίνουμε τη δική μας εικόνα του κόσμου, μέσα από τη μουσική. Και είναι ένας ζοφερός κόσμος».
Κάτω από αυτή τη φιλοσοφία ξεκίνησαν και το '80. Ο Ελντριτς ως ντουέτο με τον Γκάρι Μαρξ και ένα ντραμ μασίν, που βάφτισαν Doktor Avalanche, εισέβαλαν στη μουσική σκηνή. Η πορεία τους ήταν ταραχώδης, έγιναν η άντεργκραουντ μπάντα με τη μεγαλύτερη φήμη στα μέσα της δεκαετίας του '80, κυκλοφόρησαν ιστορικούς δίσκους όπως το «First And Last And Always», ενώ ο Ελντριτς άλλαξε δεκάδες κιθαρίστες και μπασίστες. Και τώρα, τα μονά ιστορικά μέλη είναι ο ίδιος στα φωνητικά και το ντραμ μασίν, ενώ τους συμπληρώνουν ο Κρις Καταλιστ και ο Μπεν Κρίστο στις κιθάρες. Οσο για δίσκους, κυκλοφορούν μόνο επανεκδόσεις από το παρελθόν, όπως το «Vision Thing» και το «Floodland».
Στα πενήντα του χρόνια ο Ελντριτς δεν υποχωρεί από την εποχή που «κατέβηκε σε απεργία», αρνούμενος να ηχογραφήσει οτιδήποτε. Μπορεί για δεκαπέντε χρόνια να μην έχει συμβόλαιο για δίσκους, αλλά δεν δίνει δεκάρα. «Οσοι θέλουν πολύ να ακούσουν το νέο υλικό, ας έρθουν να μας δουν στη συναυλία», λέει. Το Ιντερνετ δεν το έχει σε μεγάλη υπόληψη. «Ολοι με συμβουλεύουν να βγάλω εκεί έναν καινούργιο δίσκο. Ο Κρις, ο κιθαρίστας μας, ασχολείται συνεχώς μ' αυτό. Αλλά επιμένω ότι για να βγει κάτι που να ανταποκρίνεται στην ιστορία μας, όχι μια ερασιτεχνική δουλειά, χρειάζονται χρήματα. Ισως έχω πολύ μεγάλες απαιτήσεις, αλλά δεν αλλάζω μυαλά».
Ετσι, συνεχίζει να κάνει περιοδείες, όπως αυτή, που ξεκίνησε από το Λιντς, τη βάση του, και θα φτάσει ώς τη Νότια Αμερική. Οσο για τη φημολογούμενη απέχθειά του στις συναυλίες, ο Ελντριτς ξεκαθαρίζει: «Τις απολαμβάνω, τουλάχιστον τις περισσότερες. Τις περιοδείες απεχθάνομαι, όπου συχνά η φωνή μου παύει να βγαίνει καλή, τα όργανα χάνονται στα αεροδρόμια και τα νεύρα όλων των μουσικών σπάνε συχνά από την κούραση. Αλλά δεν παραπονιέμαι. Αυτό είναι το ροκ εν ρολ».
**Εναρξη 9.00 μ.μ.- Είσοδος 40 ευρώ.

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΥ

--------------------

ΝΕΟ CD OI MAGIC DE SPELL